чудодейственный цудадзейны

чудом нареч. цудам

чудотворец рел., перен. цудатворац, -рца муж.

чудотворно нареч. цудатворна

чудотворный рел., перен. цудатворны

чудотворство рел., перен. цудатворства, -ва ср.

чудо-юдо нар.-поэт. цуда-юда, род. цуда-юда ср.

Чудское озеро Чудское возера

чудской ист. чудскі

чудь ист. чудзь, род. чудзі жен.

чужак разг.
1. (пришлый) чужынец, -нца муж.
2. (чуждый) чужаніца, -цы муж.
изгнать из партии чужаков выгнаць з партыі чужаніц

чужанин фольк., прост. чужанін, -на муж.

чужачка разг.
1. чужынка, -кі жен.
2. чужаніца, -цы жен.; см. чужак

чужбина чужына, -ны жен.

чуждаться несовер.
1. чужацца, цурацца; (избегать) унікаць; (уклоняться) ухіляцца (ад каго-чаго)
2. перен. унікаць, быць вольным (ад чаго)
чуждаться зависти унікаць зайздрасці
чуждаться гордости унікаць гордасці, быць вольным ад гордасці

чуждость
1. непрыхільнасць, -ці жен. (да чаго); вольнасць, -ці жен. (ад чаго); далёкасць, -ці жен. (ад чаго)
2. чужасць, -ці жен.; см. чуждый

чуждый
1. (непричастный) непрыхільны (да чаго); (свободный) вольны (ад чаго); (далёкий) далёкі (ад чаго)
чуждый интриг непрыхільны да інтрыг (далёкі ад інтрыг)
чуждый зависти вольны ад зайздрасці
он чужд этому делу ён далёкі ад гэтай справы (непрыхільны да гэтай справы)
2. (чужой) уст. чужы
классово чуждые элементы класава чужыя элементы

чужевластие чужаўладдзе, -ддзя ср.

чужедальний нар.-поэт. чужадалёкі, далёкі

чужеземец уст. чужаземец, -мца муж.