чиниться
I несовер.
1. (починяться) папраўляцца, рамантавацца, рапаравацца; (накладываться - о заплатах) латацца, лапіцца
2. (заостряться) вастрыцца, завострывацца
3. страд. папраўляцца, рамантавацца, рапаравацца; латацца, лапіцца; вастрыцца, завострывацца; см. чинить I
II несовер. страд. уст. чыніцца, учыняцца; рабіцца; стварацца; см. чинить II
III несовер. уст. скромнічаць; цырымоніцца

чинка жен. разг. (действие)
1. праўка, -кі жен., папраўка, -кі жен., рапараванне, -ння ср., рамонт, -ту муж.; латанне, -ння ср., лапленне, -ння ср.
2. вастрэнне, -ння ср., завострыванне, -ння ср.; см. чинить I

чинно нареч.
1. прыстойна; паважна, ладам, стройна
2. манерна; цырымонна; см. чинный

чинность
1. прыстойнасць, -ці жен.; паважнасць, -ці жен.
2. манернасць, -ці жен.; цырымоннасць, -ці жен.; см. чинный

чинный
1. (благопристойный) прыстойны; (степенный) паважны
2. (жеманный) манерны; (церемонный) цырымонны

чиновник чыноўнік, -ка муж.

чиновница чыноўніца, -цы жен.

чиновнический чыноўніцкі

чиновничество собир. чыноўніцтва, -ва ср.

чиновничий чыноўніцкі

чиновный чыноўны

чинодрал презр. чынадрал, -ла муж.

чиноначалие уст., ирон. чынаначалле, -лля ср.

чинопочитание уст., ирон. чынашанаванне, -ння ср.

чинопроизводство ср. уст. наданне чыну

чинуша разг. презр. чынуша, -шы муж.

чинш эк., ист. чынш, род. чыншу муж.

чиншевик эк., ист. чыншавік, -ка муж.

чиншевой чыншавы

чирей муж. разг. скула, -лы жен.