-
141
чих разг.
1. муж. сущ. чых, род. чыху муж.; чханне, -ння ср.
2. межд. чых, ачхі, апчхі
◊ на всякий чих не наздравствуешься посл. на кожны чых не наздароўкаешся -
142
чиханье чханне, -ння ср.
◊ на всякое чиханье не наздравствуешься посл. на кожны чых не наздароўкаешся -
143
чихательный чхальны
-
144
чихать несовер. чхаць
◊ чихал я на него груб. прост. чхаў я на яго -
145
чихвостить несовер. прост.
1. (бранить, пробирать) лаяць, прабіраць, выгаворваць (каму), сварыцца (на каго)
2. (бить, сечь) біць, хвастаць -
146
чихирь (вино) чыхір, -ру муж.
-
147
чихнуть совер. однокр. чхнуць
-
148
чичероне уст. чычэроне нескл., муж.
-
149
чище сравнит. ст.
1. нареч. чысцей
вытирай чище выцірай чысцей
2. прил. чысцейшы
эта миска чище гэта міска чысцейшая -
150
чищенный прич. чышчаны
-
151
чищеный прил. чышчаны
На запыт знайшоўся 151 артыкул
Паведаміць пра недакладнасьць