Аўра (аўрэола; ад грэч. aura - подых ветрыку, веянне), у іканапісе жывапісны кананічны прыём, у адпаведнасці з якім выявы Маці Боскай, Хрыста даюцца ў акружэнні ззяння, нібыта самі фігуры выпраменьваюць святло, утвараючы арэол, прызнак святасці (гл. таксама Глорыя, Німб, Мандорла).
