гусятнік м., в разн. знач. гусятник

гусятніца ж., в разн. знач. гусятница

гусяферма ж. гусеферма

гусяціна ж. гусятина

гута ж., уст. стекольный завод, гута

гуталін, -ну м. гуталин

гутаперча ж. гуттаперча

гутаперчавы гуттаперчевый

гутаперчаносны гуттаперченосный;
~ныя расліны гуттаперченосные растения

гутарка ж.
1. в разн. знач. беседа;
правесці ~рку провести беседу;
г. нашага карэспандэнта з дэлегацыяй беседа нашего корреспондента с делегацией;
2. разговор м.;
пачаць ~рку начать разговор;
абрываць ~рку обрывать разговор

гутарковы разговорный;
г. стыль разговорный стиль

гутарлівы разговорчивый, говорливый

гутаршчык м., разг. беседчик

гутаршчыца ж., разг. беседчица

гутарыць несов.
1. беседовать;
2. разг. разговаривать

гутнік м., уст. стеклодел

гучальны звучащий;
~нае цела физ. звучащее тело

гучанне ср. звучание

гучаць несов., прям., перен. звучать;
струны г. глуха струны звучат глухо;
гучыць вясёлая мелодыя звучит весёлая мелодия;
Чалавек! Гэта гучыць горда! Человек! Это звучит гордо!;
у гэтым пытанні гучыць сумненне в этом вопросе звучит сомнение;
◊ не гучыць не звучит

гучна нареч.
1. звучно;
2. в др. знач. громко;
1, 2 см. гучны