упорядочиваться возвр., страд. упарадкоўвацца

упорядочить совер. упарадкаваць

упорядочиться упарадкавацца

употребительность ужывальнасць, -ці жен.; ужытнасць, -ці жен., частата ўжывання

употребительный ужывальны; ужытны
быть употребительным (часта) ужывацца
это слово очень употребительно гэта слова вельмі часта ўжываецца

употребить совер.
1. (использовать) скарыстаць, выкарыстаць, спатрэбіць
2. (применить) ужыць
3. (истратить) патраціць; см. употреблять

употребиться скарыстацца, выкарыстацца, спатрэбіцца

употребление ср.
1. (действие) скарыстанне, -ння ср., выкарыстанне, -ння ср.; неоконч. карыстанне, -ння ср., скарыстоўванне, -ння ср., выкарыстоўванне, -ння ср.; ужыванне, -ння ср.; трачанне, -ння ср.
способ употребления спосаб ужывання (карыстання)
лекарство для внутреннего употребления лякарства для ўнутранага ужывання
неправильное употребление няправільнае выкарыстанне (ужыванне)
2. (состояние) ужытак, -тку муж., ужыванне, -ння ср.
в большом употреблении у шырокім ужытку (шырока ужываецца)
вводить (входить) в употребление уводзіць (уваходзіць) ва ўжытак
выходить из употребления выходзіць з ужытку (з ужывання)
сделать хорошее употребление из чего-либо добра выкарыстаць што-небудзь
вышедший из употребления неўжывальны, які перастаў ужывацца (выкарыстоўвацца)

употреблённый
1. скарыстаны, выкарыстаны, спатрэблены
2. ужыты
3. патрачаны; см. употребить

употребляемый
1. прич. які (што) скарыстоўваецца, які (што) выкарыстоўваецца, які (што) спатрабляецца; які (што) ужываецца; які (што) траціцца; см. употреблять
2. прил. ужывальны

употреблять несовер.
1. (использовать) скарыстоўваць, выкарыстоўваць, спатрабляць
употреблять свободное время на чтение скарыстоўваць (выкарыстоўваць) вольны час для чытання
употреблять с пользой скарыстоўваць (выкарыстоўваць)
употреблять в дело выкарыстоўваць, спатрабляць
2. (применять) ужываць
употреблять старинные выражения ужываць старасвецкія выразы
он не употребляет спиртных напитков ён не ўжывае спіртных напіткаў
употреблять власть ужываць уладу
3. (тратить) траціць
◊ употреблять во зло доверие злоўжываць давер'ем
употреблять все усилия прыкладаць усе намаганні

употребляться
1. (использоваться) скарыстоўвацца, выкарыстоўвацца, спатрабляцца, ужывацца
стрептомицин употребляется при лечении туберкулёза стрэптаміцын ужываецца пры лячэнні туберкулёзу
2. страд. скарыстоўвацца, выкарыстоўвацца, спатрабляцца; ужывацца; траціцца; см. употреблять

управа в разн. знач. управа, -вы жен.
найти управу разг. знайсці ўправу
на него нет управы разг. на яго няма ўправы
городская управа ист. гарадская ўправа
земская управа ист. земская ўправа

управдел муж. разг. (управляющий делами) кіраўнік спраў

управделами муж. нескл. (управляющий делами) кіраўнік спраў

управдом (управляющий домом, домами) домакіраўнік, -ка муж., кіраўнік дома (дамоў)

управитель уст.
1. (учреждения, хозяйства) кіраўнік, -ка муж.; (заведующий) загадчык, -ка муж.; (администратор) адміністратар, -ра муж.
2. (имения) аканом, -ма муж.

управиться совер. разг.
1. (кончить работу, справиться с работой) управіцца, ухадзіцца
управиться с работой управіцца (ухадзіцца) з работай
2. (одолеть) справіцца, управіцца
с ним никак не управишься з ім ніяк не справішся (не ўправішся)

управление
1. (действие) кіраванне, -ння ср.
2. (учреждение) упраўленне, -ння ср., кіраўніцтва, -ва ср.
3. грам. кіраванне, -ння ср.

управленческий кіраўніцкі
управленческий аппарат кіраўніцкі апарат
управленческие расходы выдаткі па кіраўніцтву (на кіраўніцтва)