жыва нареч.
1. (наглядно, ярко) живо;
2. разг. оживлённо

жываглот м., разг. живоглот

жывадзёр м., разг. (о жестоком человеке) живодёр

жывадзёрка ж., разг. живодёрка

жывадзёрства ср., разг. живодёрство

жывакост, -ту м., бот. окопник

жыванараджэнне ср. живорождение

жыванароджаны живорождённый

жывапіс, -су м. живопись ж.

жывапісец, -пісца м. живописец

жывапіснасць ж. живописность

жывапісны (относящийся к живописи) живописный;
~ная тэхніка живописная техника

жывародзячы живородящий

жывародзячыя сущ., мн., зоол. живородящие

жывародка ж., зоол. живородка

жывародны, см. жывародзячы

жывародныя сущ., мн., зоол., см. жывародзячыя

жывасілам нареч. насильно

жывасць ж. живость

жыватворна нареч. животворно, живительно; благотворно; благодатно; см. жыватворны