21 лісцвянік, -у, м., абл. Лиственный лес. Скончыўся малады лісцвянік - алешнік ды асіннік, і пачаўся стары бор - рэдкія сосны адна ў адну, аблітыя сонцам. Шамякін.… 22 лой, лою, м. Нутряной говяжий или бараний жир. Хто яго ведае, ці авечы, ці гавяджы; чаго не ведаю, таго не скажу, але лой добры. Чорны. Самым большым далікатэсам… 23 лоўж, лаўжа, м. Сложенный в кучу хворост. Непадалёк каля вялізнага, замеценага снегам лаўжа рукавом шыняля выцірае слёзы, ад адчаю ці дыму, лейтэнант Ягораў… 24 лузанец, -нца, м. Вылущившийся орех. Калі я падкінуць збіраўся ў агонь ахапак пажоўклага лісця ляшчыны, апаў лузанец залаты на далонь. Танк. 25 лыч, -а, м. Свиное рыло. А дыпламатыя - то ж хітрасць, свіння - але хавай свой лыч. Бачыла. Прысаромлены, прыгнечаны, пайшоў певень да карыта, у якім гучна… 26 лычасты, -ая, -ае. С длинным рылом. А потым, праз які год-два, і цялушку агоралі - чорна-белую, з крутымі рагамі Дуньку, купілі жвавенькае, лычастае парася...… 27 любізнік, -у, м., разм. Приворотное зелье. Во як густа пахне любізнік - кудзелістае, з дробнымі белымі кветачкамі зелле. Дзявочая прысуха... Місько. 28 люднець*, незак., разм. Становиться людным. Кнігарні. Яны ў нас, дзякаваць нам самім, багацеюць і харашэюць, люднеюць. Янкоўскі. 29 люстравацца*, незак. 1. Отражаться, как в зеркале. Агні люстраваліся ў вадзе, і Ленінград спаў над вадою, як здань, а крокі гучалі... гучалі... гучалі... Караткевіч.… 30 лявоніха, -і, ж. Беларусский народный танец; музыка к этому танцу. Толькі адзін Антось Байбак не хацеў злучацца з грамадою і не пераставаў араць пясок, крычучы,… 31 лясіна, -ы, ж., разм. Единичное дерево. - Э, ці гэта не бывае, - падумаў сам сабе [чалавек], узяў сякеру ў рукі і нахіліўся, шукаючы, дзе б адсячы канец лясіны.… 32 ляшыць, незак., абл. Делить участок поля на полосы, отмечая края посева. Ляшыў Мікіта жыта, і як на злосць яму валы скрывілі баразну. Купала. Праслаўляе ён…