юр, -у, м. Юр [гіз].
У цябе адзін юр на ўме; усё з дзіўчатымі б заігрываў. Слаўнае Мсцісл.

юріць, дзеясл. Юрыць, хацець, прагнуць.
Ён юріць жаніцца, а бацька ня хочыць, што йшчэ мылады. Слаўнае Мсцісл.

Юрка, -і, м. Уласнае імя Юрый.
Цітаў Юрка забіў зайца. Сохана Мсцісл.

юрнуць, дзеясл. Сцебануць, выцяць.
Змоўкні! Ато калі юрну пугуй, дык аж патскочыш. Кокатава Мсцісл.

юрок, юрка, м. Кароценькая палачка з дзірачкамі ў абодвух канцах для звівання ў клубок нітак.
Вазьмі юрок ды змытай етыя ніткі. Журбін Бялынкав. Юрком лаўчэй мытаць ніткі. Хвёдараўка Краснап. Удзень мне нітку ў юрок, ато я ня віджу, а мне нада мытаць ніткі на клубок. Крычаў. Бяз юрка кепска ніткі мытаць, у рукі рэжыць. Буда Рагатая Мсцісл.

Юрычка, -а, м. Уласнае імя, памянш. ад Юрый.
Юрычка, дзівяцігадовы хлопчык, служыў пыдпаскым у пастуха. Сохана Мсцісл.