енк, -у, м. Енк, стогн.
Ні магу я етыга енку слухыць. Залачова Мсцісл.

енчыцца, дзеясл.
1. Енчыць, мучыцца, стагнаць ад болю.
Цэлую ноч з зубамі енчыўся. Кокатава Мсцісл. Мой дзіцёнак усі етыя дні із жыватом енчыцца, гора зь ім! Пірагова Мсцісл.
2. Дакучаць няпрошанымі паслугамі.
Гдзе ж ета жанчына, што енчылась ды мяне са сваею тыбакеркыю. Куркаўшчына Мсцісл.

енчыць, дзеясл. Енчыць, стагнаць ад болю.
Чаго ты енчыш, чаго ты пішчыш, ну што я табе параджу, калі баліць? Серчыцы Краснап.