1 нара, хады ў зямлі, якія вырыты жывёлінай і служаць ёй жытлом. нара ж. — агульн. (СПЗБ, Мат. апыт.), нора ж., нура ж. — Віл. (СПЗБ), назма ж. — Гом. (Мат.… 2 наравісты, якога цяжка падпарадкаваць, прымусіць слухацца; упарты. наравісты прым. — агульн. (ЛАБНГ), нараўлівы прым. — Рас. (ЛАБНГ), натурлівы прым. — усх. з.… 3 наравіцца (пра каня), упарціцца, паказваць свой нораў. наравіцца незак. — агульн., за выключэннем віц.-маг. г. (ЛАБНГ), натурыцца незак. — пераважна віц.-маг. г.… 4 насок, звужаная частка птушынага яйца. насок м. — спарадычна цэнтр. з., зах.-пал. г., усх.-пал. р. (ЛАБНГ), носік м. — спарадычна ў розных месцах (ЛАБНГ), нос…
