1 надакучлівы, такі, які надакучвае; празмерна цікаўны; назойлівы. дакучнік м. — Навагр. (ЛАБНГ, НС), дакушны прым., дакучны прым. — паўн.-зах. з., Віц. р., Тал., Беш.,… 2 насмешлівы, які любіць насміхацца. насмешнік м. — Лід. (СПЗБ), насмехіч м. — Добр. (ЛАБНГ), прасміха м. і ж. — Сен. (ЛАБНГ), прасмешнік м. — Бял. (ЛАБНГ), абсмішнік… 3 нахабны, які вызначаецца нахабствам; бесцырымонны, бессаромны. нахаба м. і ж. — Гл. (Янкоўскі), нахабны прым. — Віц. р. (Каспяровіч, Насовіч), нахальнік м., нахальніца… 4 нелюдзімы, які пазбягае людзей. бязлюднік м. — Гарадз., Іўеў., Стаўб., Круп., Бял., Бабр., Мсцісл., Драг. (СПЗБ, СЦБ, НС, Мат. мен.-мал., Мат. Маг., Цыхун, Юрчанка),… 5 ненавісны, які выклікае нянавісць, агіду. ненавіснік м., ненавісніца ж. 'той, каго ненавідзяць' — Гл. (Янкоўскі), ненавідны прым. — Гл., Жытк. (ТС, Мат. Гом., Янкоўскі),… 6 ненадзейны, той, каму нельга верыць; на якога нельга спадзявацца. шалахна м. і ж. 'шалапут, ненадзейны' — Навагр. (ЖС), ніспадзёжны прым. — Слон. (СРЛГ). 7 непаслухмяны, хто не слухаецца; хто дзейнічае насуперак. неслух м. — Віц. р., Зах.-бран. р. (Каспяровіч, Насовіч, Растаргуеў), непаслушнік м., непаслушніца ж., самадум… 8 няветлівы, які не выяўляе ветлівасці да іншых; непрыветлівы. непрымоўны прым. — Карэл. (Сл. Гарадз.), насупаваты прым. — Шчуч. (Сл. Гарадз.), неўкавырны прым. —…