ёрбалка -лкі -лцы, ж. — бревно, на которое настилают потолок. Сінякі Аз. (Ксл.)

ёрза -зы, общ. — беспокойное дитя, не сидящее спокойно на месте, а бесперестанно ползающее сидя.
Не пасядзіць ёрза гэты. Нсл. 151. Пакарай ты ёрзу гэтага. Тм.

ёрзаньне -ня, предл. -ню, отгл. имя сущ. к ёрзаць, — ползание (движение сидя, С.) взад и вперед. Нсл. 151.
Дадзеў ты мне сваім ёрзаньням па коленях. Нсл.

ёрзацца -аюся -аешся, несоверш. — двигаться сидя. Ар.
Дзеці ёрзаліся ў сьвежым сене. Варсл.
Соверш. даёрзацца — иметь какую-л. неприятность от «ёрзаньня» и шалостей.
Даёрзаўся, разьбіў нос. Нсл. 138.

ёрзаць -аю -аеш -ае, несоверш.
1. двигаться сидя.
Просьле старцоў застаецца доўга сьлед, ідзе яны сядзелі й ёрзалі. НК: Старцы, 87. Крычыць, вые, ёрзае па печцы. НК: Под. пос., 57. Сьвіньня ёрзала задкам па зямлі. Гарэцкі: Песьні, 40. Ёрзаць па каленях. Нсл. 151.
Соверш. наёрзаць — натереть садно, ездя. Нсл.
Едучы вокліп, наёрзаў сабе задніцу. Нсл.
Соверш. праёрзаць — протереть «ёрзаючы». Нсл. 151.
Ёрзаўшы па бярне, нагавічкі праёрзаў. Нсл.
2. шевелиться то в одну, то в другую сторону.
Ганачныя масьнічыны былі гнілыя і «ёрзалі» пад нагамі. НК: Старцы, 90.

ёрзыкам, нареч. — двигаясь сидя. Так перемещаются ползающие дети и некоторые «бязножнікі». НК: Очерки, № 825.

ёрка -ркі -рцы, ж. — молодая овца; ярка.
Лукуціны ёркі зьбеглі. Бешанковічы (Ксл.).