струх — струхлелае, струпехлае.
Жанчыны на гары зносюць хмыз і скідаваюць у яму гэны струх.

струшчэліць — пакрышыць, патрушчыць, сцерці на порах.
Струшчэліў усю салому, конь гэтакі.

стрыбчыць — хадзіць пахапліва дробнымі крокамі.
І Праксэда ўжо стрыбчыць - носам пачула шклянку.

стрыгманка — быстрая, шустрая, ухвацістая.
Прыляцела стрыгманка, а багдай яе ліхаманка.

стрыгнатка — стрыж.
Вунь як стрыгнаткі неба стрыгуць - стрыг-стрыг!

стрыножыць — кульгаць, ступаць на тры нагі.
Чаму гэта твайго каня стрыножыла?

стрэлка — страказа.
Стрэлкі над самай вадой лётаюць, аж рыбіны выскокваюць, так хочуць злавіць.

стрэлкі — дудкі.
Цыбуля пашла ў стрэлкі ўся, яна к зіме пагніець.

стрэнчыць, выстрэнчваць — дагаджаць, слугаваць.
Прывык, каб каля яго стрэнчылі. Цешча перад зяцем выстрэнчваіць, каб у сям'і лад быў.

стугор — стус.
Васіль, бывала, кніжак нанясець цэлы стугор.

стуібень, стуіб — непаваротлівы, няўклюдны, нязграбны.
Як стуібень які стаіць. Адхініся хоць троху, стуіб.
(Магчыма, ад стода - ідала.)

стыкацца — затрымацца, пабыць.
Ні на хвіліну не стыкаіцца ў хаці, толькі носіць яго па вуліцы.

стыліца — выстылая будыніна, еўня.
Дзіва што доўга ня вытрываіш у стыліцы.

стыль — стынь, стыласць, халадзіна.
У хаці такая стыль, хоць на двор грэцца ўцікай.