 |
На ваш запыт знойдзены 76 артыкулаў
-
шавера, шаць — зброд.
Уся шавера зватажылася з'усюль. Адна шаць кругом, звяліся людзі.
-
шавыр-шавыр — ісці, шоргаючы нагамі (гукаперайманне).
Дзед шавыр-шавыр і прыклыпаў к вечару дахаты.
-
шал — вясёлы настрой, дуронасць, неадуманасць.
На яго сягоння шал напаў, ніяк ня можаць суцішыцца.
-
шалах — будан.
Вышлі на баравіну - шалахі стаяць.
-
шалды-валды, шавель-шавель — ісці валюхаючыся, спяшаючыся (гукаперайманне).
Яна шалды-валды (шавель-шавель) й прывалачэцца, дзе гарэлкай пахніць.
-
шалманка — забягалаўка, піўніца.
У шалманкі гэты, дзе гарэлка, ходзюць піць.
-
шалуды — парша.
Кошку памыць трэба, а то заводзяцца шалуды.
-
шалых — шусь, нырк (гукаперайманне).
А лісіца шалых у сваю норку.
-
шаля-валя — працаваць з неахвотай, ленавацца.
Кажны хочаць, каб пражыць балмаччу, ня робячы, шаля-валя, а другі, як з тапара, каторы робіць ад шчырасці.
-
шамшэць — шамацець.
Сухое лісце пад нагамі шамшыць.
-
шанавіты — пашанлівы, паважаны.
Шанавітаму гаспадару ўсе дзверы адчынены.
-
шанасць — увага, дагляд.
Увесь свой век у шанасці зжыў. Шанась такая, як воўк кабылу шанаваў.
-
шапкаваць — здымаць перад некім шапку, запабягаць.
Не варты ён таго, каб перад ім шапкавалі.
-
шапортацца — ціха варушыцца, красціся.
Чую, нехта шапортаіцца ў палым лісці, аж гэта вожык.
-
шапярнуць — шапнуць, падказаць цішком.
Нехта ім шапярнуў, што пачынаецца аблава.
-
шарахаўка — спалох.
Напала на яго шарахаўка, што свайго ценю баяцца пачаў.
-
шарахнуцца, шархануцца — варухнуцца, памкнуцца.
Тут ні ступі, ні шарахніся, як у няволі якой жывеш.
-
шаргункі — бомы, званочкі.
Конь наўскапыта, а шаргункі пад дугою аж заходзяцца ад смеху.
-
шароцце — рабацінне.
Увесь у шароцці - вачэй не відаць.
-
шарсцень — шэршань.
Не ўцякай, дзядулька-шарсцень, // Не турбуй бабіных касцей.
|
|
