шарсцінне — поўсць.
У Максіміхі сучка ашчэніцца, яна бярэць яе ў хату, пасля ўся ў шарсцінні ходзіць.

шарэннік — досвітак, калі неба толькі пачынае шарэць.
Устала на шарэніку, дык і ўсё паспела парабіць.

шастак — манета пэўнай вартасці.
Сем дзён малаціла - // Шастак зарабіла. // А за тога шастака // Я купіла мужыка.

шастаць — нікаць, усюды дападаць; яшчэ — рыцца ў рэчах; ехаць, бегчы.
Усю ночаньку па закутках шастаў. Што ты шастаіш, не шукай таго, чаго не паклала. Кабылка была мышастая, па тры вярсты за гадзіну шастала.

шасціць — чыхвосціць, даваць прачуханца.
Як сабаку ты ні шасці, ён не зменіць паўсці.

шасцярэнь — чалавек, у якога шэсць пальцаў, звычайна на руцэ.
Дзіва, што ейны шасцярэнь ня бедны, шасцярнёй ухопіш болі, чым пяцярнёй.

шаты-маты — крык.
Спачатку «ласачка-ласачка», а послі падняў свае шаты-маты.

шахарэнне — перапалох.
К прыезду начальства шахарэнне навялі, усіх на ногі паднялі.

шаха, шохі (мн. лік) — навес, дашак на слупах.
Лён ляжыць пад шахой, дождж яму ня страшан. Куды ні глянь - шохі ды шохі.

шах-мах — на хапку, хутка, у адзін міг.
Шах-мах - і стол накрыты, усяго нагаўрана, балюйце, госці.

шашча — пацяруха.
Шашаль, цяпер клешч завуць, завёўся ў муцэ, ператачыў усю муку, адна шашча асталася.

шворыцца — калупацца, капашыцца.
Шворыцца баба ў сваім трап'і.

швэд — дрэваед, шашаль.
Швэд усю камоду патачыў.

шкілэндзік — недалуга, шкет.
Яшчэ й шкілэндзік пад нагамі круціцца.

шкурні, шкорні — несамавіты абутак.
Абы-якія шкурні ўсторкнуў, усё ж нага ня босая.

шкурыць — дапякаць, чапіцца да некага.
Толькі шкурыць і шкурыць мальца, спакою яму не даець. Хто яго так ушкурыў?

шлепаніна — мокрая, гразная дарога.
Па такой шлепаніні йсці не давядзі бог.

шлым-шлым — цяжка йсці, цягнуць ногі (гукаперайманне).
Ідзець Апёнчыха старая, ногі шлым-шлым, а за ей Ключончыха.

шлындаць — хадзіць, ступаць.
Старая яшчэ на нагах, троху шлындаіць.

шлында, шляйка — хто шляецца без справы.
Шлында-блында, а ўсюдых паспяваіць. Шляецца шляйка, як свіння незапёртая.