халупникъ — малазямельны ці беззямельны селянін у Беларусі ў 16-19 ст.

хандокгий (хендогий, хондокгий) — ахайны, чысты

харунжый (хорунжий) — службовая асоба ў Вялікім Княстве Літоўскім;
˜ харунжый дворный — хавальнік сцяга пры вялікім князю, камандзір велікакняжацкага атрада дваран;
˜ харунжый земский — хавальнік дзяржаўнага сцяга, знаходзіўся ў войску пры гетмане;
˜ харунжый поветовый — хавальнік павятовага сцяга, вёў улік і мабілізацыю шляхты і баяр; сачыў за станам іх узбраення

хвалца — прыхільнік; той, хто ўсхваляе

хвиятися (хвеятися, фиятися) — вагацца, хістацца

хелпитися — выхваляцца

хиба часц., прыназ. — хіба, няўжо, толькі

хибити (хыбити) — мінуць, прамінуць

хитлевати — крывадушнічаць

хитляность — крывадушша

хлюба (хлуба) — гонар, слава, хвальба

хмельникъ (хмелище) — месца, дзе расце хмель

хороба (фороба) — хвароба

хоровати — хварэць

хортъ — паляўнічы сабака

хоругва, хороговь (хоронговъ, короговъ) —
1. баявы сцяг падраздзяленняў войска Вялікага Княства Літоўскага і Польшчы;
2. падраздзяленне кавалерыі

хорый (хорий, форый) — хворы

хоть (хуть) наз. — жаданне, ахвота

хронографъ — летапісец

хтивый — прагны