1 ездавы, -ая, -ое. 1. Які прызначаны для язды. Ездавыя сабакі. 2. ездавы, -ога, мн. -ыя, -ых, м. Салдат, які кіруе коннай запрэжкай. 2 ездзіць, езджу, ездзіш, ездзіць; незак. 1. Рухацца ў розных кірунках на якім-н. транспарце. Е. на трамваі. Е. на веласіпедзе. 2. Бываць дзе-н., наведваць каго-н.,… 3 езуіт, -а, М езуіце, мн. -ы, -аў, м. 1. Манах - член каталіцкага манаскага ордэна «Таварыства Ісуса». 2. перан. Хітры, крывадушны, каварны чалавек. || ж. езуітка,… 4 езуіцтва, -а, н. Крывадушнасць, хітрасць як сродкі для дасягнення мэты. Такога езуіцтва ад яго ніхто не чакаў.
