1 евангеліст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. 1. Укладальнік евангелля. 2. Член секты евангельскіх хрысціян. || ж. евангелістка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (да 2 знач.).… 2 евангелічны, -ая, -ае. Які адносіцца да рэлігійных пратэстанцкіх сектаў, што ў сваім веравучэнні кіруецца толькі тэкстамі евангелля. Евангелічная царква. 3 евангелле, -я, н. Раннехрысціянскі твор, які расказвае пра жыццё Ісуса Хрыста. Кананічнае е. (уваходзіць у састаў Бібліі). Апакрыфічнае е. || прым. евангельскі,… 4 егер, -а, мн. -ы, -аў, м. 1. Паляўнічы-прафесіянал (уст.). 2. Салдат з асобых стралковых (егерскіх) палкоў у некаторых еўрапейскіх арміях. || прым. егерскі,… 5 егіпцяне, -ян, адз. егіпцянін, -а, м. Асноўнае насельніцтва Егіпта. || ж. егіпцянка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак. || прым. егіпецкі, -ая, -ае. Егіпецкая кара. 6 едкі, -ая, -ае. 1. Які раз'ядае што-н. хімічна. Едкая фарба. 2. Які выклікае моцнае фізічнае раздражненне. Е. дым. 3. перан. З'едлівы, колкі. Едкая заўвага.… 7 еднасць, -і, ж. 1. Адзінства, згуртаванасць. Непарушная е. 2. Агульнасць, супольнасць. Е. паходжання. 8 ежа, -ы, ж. Усё тое, што ядуць; прадукты харчавання. Здаровая е. Мясная е. 9 ездавы, -ая, -ое. 1. Які прызначаны для язды. Ездавыя сабакі. 2. ездавы, -ога, мн. -ыя, -ых, м. Салдат, які кіруе коннай запрэжкай. 10 ездзіць, езджу, ездзіш, ездзіць; незак. 1. Рухацца ў розных кірунках на якім-н. транспарце. Е. на трамваі. Е. на веласіпедзе. 2. Бываць дзе-н., наведваць каго-н.,… 11 езуіт, -а, М езуіце, мн. -ы, -аў, м. 1. Манах - член каталіцкага манаскага ордэна «Таварыства Ісуса». 2. перан. Хітры, крывадушны, каварны чалавек. || ж. езуітка,… 12 езуіцтва, -а, н. Крывадушнасць, хітрасць як сродкі для дасягнення мэты. Такога езуіцтва ад яго ніхто не чакаў. 13 екатаць, екачу, якочаш, якоча; екачы; незак. 1. Голасна, працягла крычаць ад моцнага болю. 2. Скавытаць (пра жывёл). У будцы екатаў сабака. || наз. екатанне,… 14 екцення, -і, ж. Шэраг малітвенных прашэнняў, якія гаворацца дыяканам ці святаром пры богаслужэнні ад імя вернікаў. 15 елачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. 1. гл. елка. 2. Пра ўзор, размяшчэнне чаго-н. (звычайна ў форме тв. склону). Вышываць елачкай (у елачку). Падымацца на… 16 елка, -і, ДМ елцы, мн. -і, елак, ж. Хвойнае вечназялёнае дрэва з конусападобнай кронай. || памянш. елачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. || прым. яловы, -ая,… 17 елкаваты, -ая, -ае. Крыху ёлкі, гаркаваты на смак. Пахла елкаватым салам. || наз. елкаватасць, -і, ж. 18 ельнік, -у, мн. -і, -аў, м., зб. 1. Яловы лес. Каля ракі рос е. 2. Ссечаныя яловыя лапкі або дрэвы. Дарога ўслана ельнікам. || памянш.-ласк. ельнічак, -чку,… 19 енк, енку, мн. -і, -аў, м. Працяглы жаласны стогн, выкліканы болем або вялікім горам. Працяглы е. вырваўся з грудзей. 20 енчыць, -чу, -чыш, -чыць; незак. 1. Жаласна стагнаць ад болю, пакуты і пад. Хлопчык енчыў на ложку. 2. перан. Назойліва, надакучліва прасіць аб чым-н. (разм.).…
