1 енк, енку, мн. -і, -аў, м. Працяглы жаласны стогн, выкліканы болем або вялікім горам. Працяглы е. вырваўся з грудзей. 2 енчыць, -чу, -чыш, -чыць; незак. 1. Жаласна стагнаць ад болю, пакуты і пад. Хлопчык енчыў на ложку. 2. перан. Назойліва, надакучліва прасіць аб чым-н. (разм.).…
