1 Наасфера (греч. noos - розум + sphaira - шар), сфера розуму; новы эвалюцыйны стан, асобы этап у развіцці біясферы, у якім рашаючае значэнне набывае разумная дзейнасць… 2 Навука, сфера чалавечай дзейнасці, функцыяй якой з'яўляецца выпрацоўка і тэарэтычная сістэматызацыя ведаў пра рэчаіснасць; сістэма аб'ектыўных, абгрунтаваных… 3 Народная культура, непрафесійная, ананімная, калектыўная культура. Уяўляе сабой мастацкую калектыўную творчую дзейнасць народа, што адлюстроўвае яго жыццё, уяўленні, ідэалы… 4 Натуралізм (ад лац. naturalis - прыродны, натуральны), кірунак у эўрапейскім мастацтве апошняй трэці 19 ст. Узнік у Францыі на глебе непрымання ідэалізуючай эстэтыкі… 5 Натурфіласофія (ад лац. natura - прырода + філасофія; філасофія прыроды), абстрактнае тлумачэнне прыроды, якая разглядаецца ў яе цэласнасці. Узнікла ў антычнасці; з'яўлялася… 6 Натхненне, псіхічны стан моцнага ўздыму, напружання духоўных і фізічных сіл чалавека, які вядзе да ўзнікнення ідэі або рэалізацыі задумы ў мастацтве, навуцы, тэхніцы.… 7 Нацыя (ад лац. natio - народ, племя), устойлівая этнасацыяльная супольнасць людзей, якія пражываюць на адной тэрыторыі, звязаны агульным эканамічным і сацыяльна-палітычным… 8 Нацыянальная культура, сукупнасць традыцый, звычаяў, норм, каштоўнасцей і правіл паводзін, агульных для прадстаўнікоў адной нацыі. Уключае разам з традыцыйна-бытавой, прафесіянальнай… 9 Нацыянальная самасвядомасць, сукупнасць уяўленняў, пачуццяў і ведаў чалавека аб сваёй прыналежнасці да пэўнай нацыі, а таксама аб сваім месцы і ролі ў жыцці роднага народа. Першасныя… 10 Нацыянальны характар, сукупнасць асноўных адносна ўстойлівых псіхалагічных якасцей, якія сфармаваліся ў нацыі ў канкрэтных гістарычных, сацыяльна-культурных і прыродных умовах… 11 Неалітычная рэвалюцыя, паняцце, уведзенае ангельскім археолагам Г.Чайльдам для абазначэння гістарычнага перыяду пераходу ў эпоху неаліту (12-10 тыс. да н.э.) ад прысвойваючага… 12 Неапазітывізм, адзін з асноўных кірункаў філасофіі 20 ст.; форма пазітывізму. Сярод яго вядучых прадстаўнікоў - аўстрыйскія філосафы Людвіг Вітгенштэйн (1889-1951),… 13 Неаплатанізм, кірунак антычнай філасофіі 3-6 ст., які сістэматызаваў вучэнне Платона ў спалучэнні з ідэямі Арыстоцеля, неапіфагарэізму, усходняй містыкі і інш. Заснавальнік… 14 Неарэалізм, плынь у італьянскім мастацтве 1940-1950-х г. Сярод асноўных прадстаўнікоў - рэжысёры Р.Раселіні, Л.Вісконці, П.Джэрмі, В. Дэ Сіка і інш. У многіх фільмах… 15 Неатамізм, афіцыйная філасофская дактрына каталіцкай царквы. Заснаваны ў значнай ступені на вучэнні сярэднявечнага схаласта Фамы Аквінскага, якое лічыцца адзіна… 16 Неафрэйдызм, кірунак у замежнай (пераважна амерыканскай) філасофіі і псіхалогіі, які ў канцы 1930-х г. вылучыўся з артадаксальнага фрэйдызму. Сфармаваўся ў працэсе… 17 Нігілізм (от лат. nihil - нішто), поўнае адмаўленне ўсіх агульнапрынятых у грамадстве культурных каштоўнасцей, ідэалаў, маральных норм, традыцый. Атрымлівае асаблівае… 18 Нірвана (санскр. «згасанне»), цэнтральнае паняцце будызму і джайнізму, якое азначае вышэйшы стан, канчатковую мэту чалавечых памкненняў. У стане Н. чалавек дасягае… 19 Ніцшэ Фрыдрых (1844-1900), нямецкі філосаф. Выкладаў філасофію ў вышэйшых навучальных установах. З 1879 пакінуў прафесарскую дзейнасць і пачаў жыць адасоблена ў Італіі… 20 Но (ногаку; літар. «уменне, майстэрства»), адзін з жанраў традыцыйнага тэатра Японіі. Склаўся ў 14-15 ст. Уключае музыку, танец, спевы, драму. Для Н. характэрны…
