метати — кідаць, саджаць

метельникъ — службовая асоба ў Старажытнай Русі

метне прысл. — трапна

метохий — манастырскі двор

метрика — канцылярская кніга

мехъ — адзінка вымярэння сыпкіх рэчываў

мечникъ —
1. княжацкі дружыннік, збраяносец;
2. службовая асоба і ганаровае званне ў Вялікім Княстве Літоўскім; той, хто падаваў меч вялікаму князю

мешканецъ — жыхар

мешканье —
1. памяшканне;
2. пражыванне

мешкати —
1. жыць, пражываць;
2. марудзіць

мещане — насельніцтва гарадоў, якія падпарадкоўваліся магдэбургскаму праву

мещанинъ — гараджанін, мешчанін