мяліна — вялае, маларухомае.
У яго рука жывая, а ёсь такая: возьміш яе, а яна як мяліна.

мяліца — прылада мяць лён; яшчэ — нязграбнае, няўклюднае.
Над мяліцай як настоішся, дык спіна колам зробіцца. Расступіся, зямля-маці, // Выйшла мяліца гуляці!

мяншак — меншы сын.
Сынок, яе мяншак, падрос за лета.

мярзлячча — мёрзлае.
Зіма, каровы мярзлячча ядуць, мерзлякі ўсякія.

мярлог — бярлог; яшчэ — пра раскіданую пасцель.
Лёг мядзведзь у мярлог ды лапу смокчаць. Прыбяры свой мярлог - тут блохі ногі паламаюць.

мярлы, мярліна — нягеглы, затарможаны; яшчэ — нешта недаваранае, недапечанае.
Як народзіцца мярліна, дык хоць ты яму маланкамі ў пяткі бі. Сягоння, як на тое, і бульба мярлая, і бліны мярлыя.

мярнік — мерная пасудзіна.
Мерніком зручна малако мерыць.

мясёж — бойка, звада.
Усе ў бойку кінуліся, і такі мясёж пачаўся!
(Ад мясіць - біць; тут і мяса.)

мясцерыцца — прымервацца, ладзіць месца.
Глядзі ты, і ён ужо тут мясцерыцца.

мясюга — цяжкое мяса, многа мяса.
Мясюгі такія - не падняць.

мяцельнік — хто робіць мётлы.
Учора мяцельнік мётлы прадаваў, і я купіла свежую.