трылузіцца — здавацца, мярэсціцца.
Усю ноч нешта трылузілася ўвосні.

трылузіць — вярзці абы-што, плесці несусвецце, хлусіць, казаць лішняе.
Ня слухай, што яна трылузіць. Не трылузь абы-што, хай язык адпачнець.

трындзець — вярзці абы-што, трашчаць (груба).
Трындзіць цэлы дзень, аж галава пухніць.

трысцен — прыбудова да хаты ў тры сцяны.
Ідзі, гасцёк, у трысцен, там я табе мякка паслала.

трэп — дарога, сцежка.
Адным трэпам ходзіць, як прывык. Ён той дарогай, а я наперад, послі я другім трэпам пашла.

трэтар — трэскат, грукат, шум; водгалас, водгук, рэха.
Работнікі так шчыра малоцюць, толькі трэтар ідзець. Заяц як ламануў у кустоўя, толькі трэтар чуваць.

тубан — натоўп, юрма.
Я была на Епрасенню (на святую Еўфрасінню), зберуць тубан людзей, не праціснуцца.

тужыць — сумаваць.
Парася малое па матцы доўга тужыць.

тузень — бярэма, вязанка, тузін.
Цэлы тузень хворасту прыпёр на плячох.

тукаць — заганяць (жывёлу), крычаць; яшчэ — падаўляць, прыніжаць.
Ён на свінню як затукаў. Тукалі й затукалі неўзнаку чалавека.
(Па-беларуску затуканы, а не зацюканы, як ў Макаёнка.)

тулінька — ласкавае кліканне, падзыванне маладога каня.
Спачатку «тулінька-тулінька», а пасля «стой, воўча мяса!».

туманіць — піць, баляваць дужа шчыра.
Ноч туманюць да сіняга дыму, а пасля ўвесь дзень хропатам храпуць.

тумарнік — бязлюднік.
Так век тумарнікам і зжывець.

турурукацца — гучна весці размову.
Як пачнуць турурукацца - сціху ім німа.

турыць, пратурыць — гнаць, штурхаць.
Турыў-турыў п'янага з хаты, ледзь пратурыў.

тутацька — тут.
Куды ні кінуся - німа, ні тутацька, ні тамацька.

тухаль, тухло — тухляціна.
Скралі бочку селядцоў, а там адна тухаль.

тухляк — штурхаль.
Надаваў тухлякоў у спіну.

тухлянуць — штурхануць.
Ён яго добра тухлянуў.

туцкі — сядзець малому ў бацькі за спінай.
Разумны Мікітка: у чапец насярэць і на кут валачэць і крычыць: «Тата, мама, кака туцкі едзіць!»