Патрыстыка, сукупнасць тэалагічных, філасофскіх і палітыка-сацыалагічных дактрын хрысціянскіх мысліцеляў 2- 8 ст., т.зв. айцоў царквы.

Патрыярх, найвышэйшая духоўная асоба ў праваслаўнай царкве.

Патэнцыя, наяўнасць сіл, матэрыяльных сродкаў і іншых магчымасцей, неабходных для якіх-небудзь дзеянняў.

Паўперызм, галеча працоўных мас як вынік узрастаючай эксплуатацыі.

Пафас, гарачае пачуцце, уздым.

Паэтыка, раздзел літаратуры, што вывучае структуру літаратурных твораў і сістэму эстэтычных сродкаў, якія ў іх выкарыстоўваюцца; сістэма мастацкіх сродкаў, характэрных…

Перыпатэтыкі, вучні або паслядоўнікі школы Арыстоцеля - найбуйнейшага цэнтра антычнай навукі.

Пісар, у Вялікім Княстве Літоўскім службовая асоба, якая вяла справаводства ў дзяржаўных установах.

Піяры, сябры каталіцкага манаскага ордэна, заснаванага ў 1597 у Рыме. У Польшчы і Вялікім Княстве Літоўскім паявіліся ў 1642, мелі тут свае школы.

Плутакратыя, дзяржаўны лад, пры якім палітычная ўлада фармальна і фактычна належыць вярхам пануючых класаў.

Пнеўматалогія, раздзел метафізікі, які складаецца з тэалогіі, псіхалогіі і касмалогіі (паводле Б.Дабшэвіча).

Права народаў, галіна рымскага права, якая склалася на аснове звычаяў, у працэсе зносін Рыма з іншымі народамі і міжнароднага выкарыстання.

Правідэнцыялізм, тэалагічнае вытлумачэнне гістарычнага працэсу як ажыццяўлення задумы Бога.

Правінцыя, адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Расейскай імперыі ў 18 ст.

Прагімназія, 4-класная навучальная ўстанова ў дарэвалюцыйнай Расеі.

Прагматызм, суб'ектыўна-ідэалістычнае філасофскае вучэнне, якое атаясамлівае рэчаіснасць з «вопытам», што задавальняе суб'ектыўныя інтарэсы асобы.

Прагматыка, кірунак семіётыкі, які вывучае адносіны паміж знакавымі сістэмамі і тымі, хто імі карыстаецца.

Празектар, лекар патолагаанатамічнага аддзялення бальніцы.

Пракуратар, прафесійны юрыст, прадстаўнік, давераная асоба.

Прамяністыя, легальная патрыятычная арганізацыя студэнтаў Віленскага ўніверсітэта ў 1820-я гады.