Харугва, 1) Баявы сцяг у войсках Вялікага Княства Літоўскага. 2) Вайсковая адзінка (полк) у Вялікім Княстве Літоўскім.

Харунжы (харужы), службовая асоба ў Вялікім Княстве Літоўскім; хавальнік дзяржаўнага або павятовага сцяга; вёў улік і мабілізацыю ваеннаабавязаных.

Хасідызм, рэлігійна-містычная плынь у юдаізме, што ўзнікла ў 1-й палове 18 ст. сярод бяднейшых слаёў габрэйскага насельніцтва Валыні, Падолля, Галіцыі, як выраз…

Хіліязм, рэлігійна-містычнае вучэнне пра тысячагадовае зямное «цараванне» Хрыста, якое павінна настаць перад «канцом свету».

Цадзікізм, гл. Хасідызм.

Цераспалосіца, размяшчэнне зямельных участкаў адной гаспадаркі палосамі ўперамежку з чужымі ўчасткамі.

Цівун, службовая асоба дваровай або мясцовай адміністрацыі ў Вялікім Княстве Літоўскім.

Чашнік, дварцовы ці прыдворны чын, які адказваў за напіткі, што падаваліся да велікакняжацкага стала ў Вялікім Княстве Літоўскім 15-16 ст.

Чынш, грашовы або натуральны пабор з феадальна-залежных сялян на карысць землеўласніка ў Вялікім Княстве Літоўскім 14-18 ст.

«Чырвоныя», дэмакратычная плынь у нацыянальна-вызваленчым руху ў Беларусі, Польшчы і Летуве напярэдадні і ў час паўстання 1863-1864.

Чэлядзь, залежнае насельніцтва; слугі і работнікі, якія жылі пры дварах феадалаў у Вялікім Княстве Літоўскім.

Шляхта, прывілеяванае саслоўе ў Беларусі, Польшчы, Летуве і на Ўкраіне ў 13 - пачатку 20 ст.

Шубраўцы, сябры літаратурна-грамадскага таварыства ліберальна-асветніцкага кірунку, якое існавала ў Вільні ў 1817-1822.

Эгаізм, самалюбства; паводзіны, якія цалкам вызначаюцца думкай пра ўласную карысць і выгаду.

Экзатэрычны, у рэлігійных абрадах тое, што прызначана для ўсіх, у т.л. і для непасвячоных.

Экзэгетыка, гл. Герменеўтыка.

Эклектыка (у мастацтве), фармальнае злучэнне розных стыляў.

Экуменізм, рэлігійны рух (пераважна ў пратэстантызме) з мэтай стварэння сусветнага аб'яднання цэркваў.

Элегія, лірычны верш, прасякнуты журботнымі настроямі.

Эмпірызм, вучэнне, якое прызнае дослед адзіным сродкам пазнання.