забаўнік, пацешнік, чалавек, які ўмее весяліць, пацяшаць. забаўнік м., забаўніца ж. — Смален. р., забаўны прым. — віц.-маг. г. (Каспяровіч), пацешнік м., пацешніца ж., пацешны…

забойца, той, хто ўчыніў забойства. забойца м. — Віц. р., Смален. р., усх.-маг. р. (Дабравольскі, Каспяровіч, Насовіч, Бялькевіч), забоіц м. — усх.-маг. р. (Бялькевіч),…

забыўлівы, не здольны доўга трымаць у памяці. забудзька м. і ж. — Смарг., Мсцісл. (Юрчанка, Станкевіч), забудла прым. — Смален. р. (Дабравольскі), забытны прым.…

задавака, чалавек, які фанабэрыцца, ганарыцца, лічыць сябе лепшым за іншых. задавака м. і ж. — Чэрв. р., усх.-маг. р., Чач., Карм., Светл., Жлоб., Буда-Каш., Рэч.…

задаволены, напоўнены ў душы прыемным адчуваннем завяршэння, заканчэння справы. давольны прым. — Мсцісл. (Юрчанка), дыевы прым. — Жытк. (ТС), задавольнены прым.…

задзіра, забіяка, завадатар сварак, боек. задзіра м. і ж., задзёра м. і ж. — віц.-маг. г., Лаг., Валож., Смален. р. (СЦБ, Мат. мен.-мал., Дабравольскі, Каспяровіч), задзіраха…

задзірысты, схільны, ахвочы да боек, сварак. задзёрысты прым. — Чэрв. (Шатэрнік), задзірлівы прым., задзірысты прым., задзіра м. — Мсцісл. (Мат. апыт.), каруза м.…

задзірысты, схільны, ахвочы да боек, сваркі; задзірысты. задзіра м. і ж. — паўн.-усх. з., Смарг., Лаг., Чэрв., (Мат. Гом., Шатэрнік, Станкевіч, Варлыга), задзірака…

заікаты, той, хто заікаецца. заіка м. і ж. — спарадычна агульн. (СЦБ, Мат. апыт.), заікаты прым. — спарадычна агульн. (СЦБ, Мат. мен.-мал., Мат. апыт.), заікматы…

зайздросны, схільны да зайздрасці. завіднік м. — агульн., акрамя зах. з., Вілен. р. (ЛАБНГ, ТС, СПЗБ, ЖНшС, Мат. мен.-мал., Мат. Гом., Насовіч, Шаталава, Юрчанка),…

закаханы, які выяўляе або адчувае каханне да каго-н. закаханы прым. — мясц. (Насовіч), улюблены прым., улюблёны прым. — мясц. (Мат. апыт.), уруханы прым. — Мсцісл.…

залоза, орган, які выпрацоўвае неабходныя для арганізма рэчывы або выдаляе з арганізма шкодныя рэчывы. залоза ж. — Смарг., Віц., Жытк., Зах.-бран. р. (ТС, Станкевіч,…

залоўка, сястра мужа. залоўка — паўн.-усх. д., спарадычна ўсх.-пал. р. і гарадз.-бар. г., усх.-маг. р., Вілен. р., Чэрв. р., Смален. р., Пруж., Бяроз. (ЛАБНГ,…

запальчывы, які з захапленнем займаецца чым-н.; палкі, напорысты. бажавольны прым. — Смален. р. (Дабравольскі), ванцаты прым. — Гарадз. р. (Сл. Гарадз.), гаспітак…

запясце, гл. рука

зборышча, згуртаванне людзей ачата ж. — Смален. р. (Дабравольскі), братчыны мн. — мясц. (Насовіч), брацце зб. н. — мясц. (Насовіч), гамарня ж. 'шумнае зборышча' — Браг. (З нар. сл.),…

званар, чалавек, які звоніць у царкоўныя званы. званар м. — Зах.-бран. р. (Растаргуеў), звоннік м. — Воран. (Сл. Гарадз.), рамізнік м. 'чалавек, які званіў у…

зваротныя словы васпан м. 'ветлівы зварот да паважанага чалавека' — Віц. р., Чэрв. р. (Каспяровіч, Насовіч, Шатэрнік), васан м. — Віц. р. (Каспяровіч), васпане ж. — Віц.…

зводны, які даводзіцца братам ці сястрой па мачасе або айчыму. зводны прым. — Жытк., Чач. (ТС, Насовіч, Мат. апыт.), зводчына ж. — Лоеў. (Янкова), прыраджоны…

здольны, надзелены разуменнем, уменнем. звучны прым. — мясц. (Насовіч), здатны прым. — зах. з. (Мат. Гарадз., Каспяровіч, Шатэрнік, Насовіч), здольны прым. —…