даверлівы, які кожнаму верыць. даверлівы прым. — Лаг. (Варлыга), даверчываны прым. — Мсцісл. (Юрчанка).

даглядчык свойскай жывёлы і птушкі, той, хто даглядае свойскую жывёлу і птушку, наглядае за яе станам, займаецца кармленнем і інш. стаднік м. — мясц. (Насовіч), скотнік м. — Лід., Смален.…

дакорлівы, які выказвае незадавальненне, папрок. упікальшчык м. — Мсцісл. (Бялькевіч), выяда м. і ж. — Гарадз. (Цыхун).

далікатны, выпеставаны; які патрабуе тактоўных адносін. даляктун м., даляктуха ж., даляктуся ж. асудж. — Мёр. (З нар. сл.), пяшчонік м., пяшчонка ж. асудж. — Мёр.…

далікатны, ветлівы, ласкавы ў абыходжанні з людзьмі; уважлівы. далікатны прым. — Чэрв., Мсцісл., Жытк., Зах.-бран. р. (ТС, Шатэрнік, Юрчанка, Растаргуеў), далікатар…

далонь, гл. рука

дамасед, той, хто мала бывае на людзях. даматур м. іран., даматурка ж. — Чэрв., Іўеў, Смарг. (СПЗБ, Насовіч, Станкевіч), дамаўнік м. — Бар. (СПЗБ), дамаседнік…

дасціпны, цікаўны да ўсяго, трапны і дасканалы ў выказванні. умелы, знаходлівы: астравумны прым. 'кемлівы' — Стол. (ТС), бегкі прым. — мясц. (Станкевіч), выхадлівы…

даўжнік, пра чалавека, які не аддаў пазычанае. вінаваты м. — паўн.-зах. з., Смален. р., Віц. р., Чэрв. р. (Дабравольскі, Каспяровіч, Насовіч, СПЗБ, Шатэрнік),…

дачка, асоба жаночага полу ў адносінах да сваіх бацькоў. дзеўка ж. — Пух. (СЦБ); адзіная дачка: адзіначка ж. — Ашм., Драг. (СПЗБ), адзініца ж. — Воран., Драг.…

дзевер, брат мужа. дзевер м. — агульн. (СПЗБ, ТС, ДСБ, ГЧ, ЖНшС, Мат. Гарадз., Мат. дыял. сл., Варлыга, Дабравольскі, Каспяровіч, Станкевіч, Федароўскі, Шатэрнік,…

дзеці агульныя назвы дзяцей: басата зб. ж. 'хлапчукі-свавольнікі, што чыняць шкоду' — Уздз. (СЦБ), блазната зб. ж. — Віц. р., Лід. (Каспяровіч, СПЗБ), блазнота…

дзівакаваты, той, які вызначаецца незвычайнымі схільнасцямі, звычкамі, поглядамі. дзівак м., дзівачка ж. — Стол., Смарг. (ТС, Станкевіч), дзіўны прым. — Смален. р.…

дзіўны, незвычайны. дзівак м., дзівачына м. і ж., дзівачка ж. — Гом. р. (НЛГ, Насовіч), чудак м., чудасея м. і ж., чудзіла м. і ж. — усх.-маг. г. (Мат. апыт.).…

дзіўны, які выклікае здзіўленне; незвычайны. дзіўны прым. — Чэрв. (Шатэрнік), дзівачны прым., дзівоснік м., дзівосніца ж. — мясц. (Насовіч), анцярэсны прым.…

дзіця, малалетні хлопчык або дзяўчынка ад нараджэння да падлеткавага ўзросту. дзіця н., дзіцятачка н. памянш., дзеці мн. — агульн., акрамя віц.-маг. г., спарадычна…

дзіця, якое любіць сядзець на руках бянёха м. і ж. — мясц. (Насовіч, Станкевіч), бянёшка м. і ж. — мясц. (Насовіч, Станкевіч), дзяржун м. — Гарадз. р. (СРЛГ), каўзун м. — мясц. (Насовіч).…

дзіця, якое пачынае хадзіць тапун м., тапуха ж. — Мсцісл. (Юрчанка), тапунок м. — Мсцісл. (Юрчанка), тапунчык м. — Мсцісл. (Юрчанка), цюпка м. і ж. — мясц. (Насовіч), цюпачка м.…

дзіця, якое яшчэ не ходзіць паўзун м. — Рэч. (Насовіч, Станкевіч, Мат. Гом.), паўзунок м. — мясц. (Насовіч), паўзуння ж. — мясц. (Насовіч), седзень м. — Кругл. (Насовіч, Мат. Маг.),…

дзядзька, брат аднаго з бацькоў у адносінах да іх дзяцей. дзядзька м. — агульн. (СПЗБ, ТС, ГЧ, Мат. Гарадз., ЖНшС, Варлыга, Дабравольскі, Каспяровіч, Насовіч,…