набожны, які многа і часта моліцца. малебенны прым. — Мен. (СПЗБ), малюшчы прым. — Смарг. (СПЗБ), багамолец м. — Мсцісл. (Станкевіч), багамолца м. і ж. — мясц.…

нага, адна з дзвюх ніжніх канечнасцей чалавека. нага ж., ножка ж. памянш. — агульн. (АЛА, ТС, ГЧ, Мат. дыял. сл., Мат. Гом., Янкоўскі, Юрчанка, Янкова), нажаня…

надакучлівае дзіця айкала м. і ж. — Зах.-бран. р. (Растаргуеў), абрыда м. і ж. — мясц. (Насовіч, Станкевіч), каназа м. і ж. — Гл. (Янкоўскі), канькала м. і ж. — Зах.-бран.…

надакучлівы, які дакучае, назаляе, не дае спакою. дакучнік м., дакуччыца ж. — мясц. (Насовіч), дакука м. — усх.-маг. р. (Юрчанка), дакучны прым. — мясц. (Насовіч),…

надакучлівы, такі, які надакучвае; празмерна цікаўны; назойлівы. дакучнік м. — Навагр. (ЛАБНГ, НС), дакушны прым., дакучны прым. — паўн.-зах. з., Віц. р., Тал., Беш.,…

назвы жыхароў, якія жывуць у канцы паселішча адлюднік м. 'той, хто жыве на водшыбе, далёка ад населенага пункта' — Гарадз. (Цыхун), загуменны прым. м. 'чалавек, які жыве за вёскай' — Зэльв. (Сл.…

назвы людзей па месцы пражывання амарыканец м. 'беларус, які доўга жыў у Амерыцы' — мясц. (Станкевіч), багнюкі мн., багнюк м., багнючка ж. 'жыхары забалочаных мясцовасцей' — Драг. (Мат.…

назвы чалавека па адметнасцях хадзьбы чалавек, які хутка ходзіць: хадун м., хадуха ж. — Гл., Мёр. (НС, Янкоўскі, Станкевіч), хадок м. — Гл. (Янкоўскі), хадыка м. — Лаг., Мёр. (НС, Варлыга,…

найміт, парабак, батрак, наёмны пераважна сельскагаспадарчы работнік, які працаваў у панскай ці кулацкай гаспадарцы. парабак м. — Паст., Ашм., Шчуч., Маст., Гл., Хойн., Зах.-бран.…

нарачоныя, жаніх і нявеста. суджаны прым., любеняц м. — Вілен. р. (СПЗБ), прарачоны прым., сужанік м., сужанка ж., абранец м. — мясц. (Насовіч), наканованы прым.,…

насаты, з вялікім носам. носаль м. — Гарадз., Гл., Маз., Зэльв., Шчуч. (СПЗБ, Мат. Гом., Сл. Гарадз., Янкоўскі, Сцяцко), насуль м. — Мёр. (ЖНС, З нар. сл.),…

насмешлівы, які любіць насміхацца. насмешнік м. — Лід. (СПЗБ), насмехіч м. — Добр. (ЛАБНГ), прасміха м. і ж. — Сен. (ЛАБНГ), прасмешнік м. — Бял. (ЛАБНГ), абсмішнік…

настаўнік, чалавек, які выкладае ў школе, а таксама наогул асоба, якая вучыць чаму-н. настаўнік м., настаўніца ж. — паўн.-усх. д., сярэд.-бел. г., паўдн.-усх. з.,…

настойлівы, той, хто рашучы ў дасягненні сваёй мэты, свайго жадання. настойчавы прым. — Пух. (СПЗБ), уедны прым. — усх.-маг. р. (Юрчанка), пунтовы прым. — Гарадз.…

нахабны, бесцырымонны, бессаромны. бессаромны прым., бессаромнік (бессарэмнік) м., бесаромніца (бессарэмніца) ж. — Жытк., Стол. (ТС), наглы прым. — Уздз. (СЦБ),…

нахабны, які вызначаецца нахабствам; бесцырымонны, бессаромны. нахаба м. і ж. — Лоеў. (НЛГ, Янкова), нахабны прым. — Чач. (Мат. апыт.), настырны прым. — Смален.…

нахабны, які вызначаецца нахабствам; бесцырымонны, бессаромны. нахаба м. і ж. — Гл. (Янкоўскі), нахабны прым. — Віц. р. (Каспяровіч, Насовіч), нахальнік м., нахальніца…

неахайны, які не прытрымліваецца чысціні і парадку. мурза м. і ж. — Мёр., Стол., Старадарож., Зах.-бран. р. (ТС, З нар. сл., Дабравольскі, Растаргуеў, Мат. апыт.),…

неахайны, няўмелы апусціцель м., апусціцельнік м., апусціцельніца ж., апушчэнік м. — Мсцісл. (Юрчанка), ахламонне н. зборн. — Мсцісл. (Юрчанка), баўкун н. — Зэльв. (Сцяцко),…

неашчадны, які не вызначаецца ашчаднасцю; неэканомны. раскідлівы прым. — Лаг., Чач. (Варлыга, Насовіч, НЛГ, Мат. апыт.), раскідны прым. — Гл. (Янкоўскі), раскідонлівы…