отправа — выкананне судовага прыгавору

отправованье — аплакванне, адпяванне (нябожчыка)

отправовати — выконваць, ажыццяўляць што-н.

отправчий листъ — прысуд, вызначэнне суда

отпрение — адрачэнне

отприсегати — прысягаючы ў судзе, даказваць сваю правату

отприсеженье — ачышчэнне сябе праз прысягу; прысягаць

отпущение —
1. дараванне;
2. канец

отравение — дакучанне

отроковица — дзяўчынка

отрокъ —
1. служка, памочнік пры службовых асобах у Старажытнай Русі;
2. юнак, падлетак

отроча (отрочишъ) — дзіця

отроченье — адтэрміноўка судовага працэсу

отрочить — адтэрмінаваць

отрыгати — вымаўляць, выкрыкваць

отстояти — адрознівацца

отсудити —
1. асудзіць;
2. адняць

отсужение — асуджэнне

отсягнути — дайсці да каго-н. або чаго-н.

оттамтоль прысл. — адтуль