злоречити —
1. гаварыць нядобрае, асуджаць, праклінаць;
2. пярэчыць, спрачацца

злосливецъ — грэшнік, паганец, бязбожнік; злачынец

злосмелость — дзёрзкасць, непакорнасць

злотникъ —
I майстар залатых спраў, ювелір
II мера вагі, залатнік

злочестивый — грэшны, паганскі, схільны да ерасі

злупежити — абабраць, абрабаваць

злупитель — грабежнік

злутьца — пасрэднік

злый —
1. дрэнны, няякасны; нядобры, звязаны з бядой;
2. няправільны, памылковы, крывадушны;
˜ злый переводъ права — незаконны выйгрыш справы ў судзе;
˜ злым гроше — фальшывыя грошы;
3. нешчаслівы, няўдалы;
4. злосны, жорсткі, варожы;
5. шкодны, злачынны, няправедны, грэшны;
˜ злое ложе — няшлюбныя зносіны;
6. грубы, лаянкавы;
7. вельмі моцны па ступені праяўлення

злюбити —
1. паабяцаць, абавязацца; дамовіцца;
2. аказаць давер;
3. палюбіць, упадабаць

злюбъ — дамоўленасць, пагадненне

злютоватися — злітавацца, зміласцівіцца

злякненне — спалох, перапуд

злякчоный — занепакоены