акалле — холад, зябкасць; яшчэ — змерзлае цела.
Глядзела-глядзела яго на дварэ, аж мяне акалля ўзяло. Прыкрый сваё акалля, а то ссінеў як пуп курыны.

аколіва — ваколіца.
Зялёнае аколіва ад птушыных песень глухне.

акоцце — асцюкі.
На плечы снапы ўскініш - акоцце сыпіцца, дык у капелюшы зручна.

акраўкі — абрэзкі тканіны, якія засталіся ад кроіва.
З гэтых акраўкаў нічога не пашыіш.

аксціцца — апамятацца, прыйсці ў сябе.
Аксціся, што ты такое гаворыш?!

аксыля — вокліч да цялят.
Аксыля, у хлеў, аксыля, цяляткі!

акуратны — далікатны, уважлівы.
Ён такі акуратны - і сабаку на «вы» называіць.

акушок — акунёк, акуньчык.
Акунь, той як дурань бярэць, акушок яшчэ дурнейшы.

алеха — вольха.
Насек белай алехі, усё ж дровы будуць.

амердзіцца — апрацівець, збрыдзець.
Амердзіўся ён мне, нідзе ад яго праходу німа. Амердзілася мне ўсё, куды ні глянь - свінні, а ня людзі.

анадоень — надоечы.
Анадоень яшчэ бачыліся, і на табе - памерла.

анелюбець — знелюбець.
Анілюбела мне гэта хата, ды ня ведаю, куды ўцячы.

анінютанькі — нізавошта, ні ў якім разе.
Да работанькі анінютанькі, а да любатанькі, ах, мае матанькі.

апагодзіцца — распагодзіцца.
Як апагодзіцца, дык гэтыя травы бяруць і ў ямы кладуць.

ападанкі, ападонне — ападак на дне катла ці місы; яшчэ — апалая садавіна.
А яму асталося толькі ападанкі з'есці. Узвар увесь выпілі, адно ападонне асталося. Наліў ападоння й частуіць, пі сам. Цэлы мех ападанак назбіралі.

ападоліцца — быць у жонкі пад слухом.
Быў малец як малец, ды ападоліўся.

апантаны — утрапёны, нястрыманы, звар'яцелы.
Апантанаму й мора па калену, і хмары па барадзе.

апаследкі — рэшткі, астаткі.
Апаследкі дошак ссунуў з машыны.

апіра — апора.
Гэта мая апіра надзейная.

аплэвуш — ацеслівы, непадцягнуты, няўзглядны.
На такога аплэвуша ніякая дзеўка не паглядзіць.