калюччо, калюк — калючае кустоўе.
Такое калюччо - не прадрацца. Калюк пры калюку, дзе ні ступіш - наколішся.

Калядоўка — Каляды.
Яшчэ ў Калядоўку дровы прывезіныя ляжаць.

каменка — мураванка, цагляная будыніна.
Ён у каменцы робіць.

камлюк — моцны, пасадзісты, прысадзісты, таўставаты, каржакаваты (як камель).
А Стахван ладны камлюк. Ня дужа разбяжыцца камлюкаваты, яму пакруціцца цяжка.

канада — назола.
Сядзіць на душы, як канада тая.

канаць — прасіць, дамагацца.
Канаіць купіць яму абнову.

канашэсць — жэрдачка, на якой сядзяць куры.
Нанач пасаджу курэй на канашэсць.

кантар — кантаваны бязмен.
Кантаром зручней важыць.

канчур — акурак; яшчэ — канец баразны.
Панабраў канчуроў каля крамы дый абкурыўся. Так араў, што канчураў болі, чым барознаў.

канькаць — прасіць, ныць.
Канькала канькаіць, а некала некаіць. Каня (птушка) просіць піць - канькае.

канюгайла — здаровы конь ці чалавек, здаравіла.
Такі канюгайла, што на ім толькі валуны вазіць.

каняўё — коні (зборнае).
Каняўё бяжыць, аж зямля дрыжыць.

капа,
капа — накідка, акрывала на ложак, набіраная кшталту сурвэты.
Закінь ложак новай капай.
капа — шэсцьдзесят (снапоў, яек).
Цэлую капу яек сабрала да святаў.

капанікі — сані, капылы ў якіх з выкапанага кораня.
У капаніках на капылы йдзець дуб.

капіздуленька — трошачкі, як паспытаць.
Капіздуленьку выпіў, а ты крычыш, што напіўся.

капызіцца — задавацца, пышыцца.
Прышлі дзеўкі на базар, сталі капызіцца.

капэрус — канец, капцы.
Капэрус, нічога не ўдаецца зробіць.

каравай — горб.
І каравай ззаду на плячах.

каравіна — зарэзаная карова.
«Дзяку, дзяку, каб ты мені вякаў, палавіна каравіны й скура табе», - шаптаў селянін, які ўкраў карову, на судзе дзяку, які выступаў сведкай.

каравятніца — тоўстая; яшчэ — няўклюда.
А гэна каравятніца ў дзверы не ўлезіць, так раз'елася. Узялася гэная каравятніца ткаць, лепш бы не чапала.