наперакось — коса, няроўна.
Дзверыну павесілі наперакось, дык яна й не зачыняецца.

наперасцігі — абгонкі, перагонкі.
І пашлі наперасцігі - хто каго.

напіндурыцца — апрануцца, прыбрацца вычварна, крыкліва.
Любіць напіндурыцца, каб усе на яе глядзелі ды зайздросцілі.

напірыцца — адказаць, уставіць слова, адгаварыцца.
І напірыцца ня дась, сам гаворыць, сам слухаіць.

напірыць — падбухторыць.
Як напірыць яго, дык ён на ўсіх кідаецца.

напіта — насцеж.
У хаце каб душа, дзверы напіта.

напіцерыцца — набрацца рускіх словаў, старацца гаварыць па-руску (пра таго, хто ў Піцеры пабываў).
Напіцерыўся ў горадзі й ламаіць язык, свайго забываецца.

напіціць — падахвоціць.
Напіцілі яго хлопцы, ён і згадзіўся.

напіцярыцца — прыбрацца, сабрацца (ад Піцера).
Напіцярылася ўжо на гулі, скура на ей гарыць.

напіцярыць — падбухторыць, падгаварыць (ад Піцера).
Напіцярылі яго, ён і даў волю кулакам.

напляўдурыць — нагаварыць абы-чаго, нахлусіць, затлуміць галаву.
Напляўдурыла, напляла мех з торбачкай, толькі яе й бачылі.

напоўніцу — на ўвесь рот есці, скубсці.
Сваё есь як не сваімі зубамі, а чужое - напоўніцу. Выгнала карову раней - напоўніцу скубець атаву.

напрасоў — па цаліку, уцэла.
Напрасоў пойдзіш па веснавым снезі - будзіш правалівацца.

напраўду — сапраўды.
А Стахван і напраўду сабраўся з'ехаць адсюль.

напуціць — наставіць; яшчэ — нацкаваць.
Хоць ты яго напуць, а то нікога ня слухаіцца. Сабаку напуцяць, дык свайго можаць узяць.

напушчонік — хто напускаецца, чапляецца.
Што ты да мяне, напушчонік, чэпішся?

напытаць — даведацца.
Хадзіла ў сяло напытаць, можа, дзе хату прадаюць.

наразуміць — навучыць, падказаць.
Нехта наразуміў яе напісаць.

нараснік — кустоўе, зараснік.
Усё зарасло гэтым нараснікам - не прайсці.

нараток — сплеценая з вялікімі вочкамі торба, куды клалі каню сена (аброк).
На чужы раток не накінеш нараток.