ручна — з рук у рукі.
Аддай яму доўг ручна.

ручнік, ручніца — малы, які не злазіць з рук.
А малец дык саўсім ручнік, з рук ня злазіць, ды й дзеўчынёшка ручніца.

ручыць — шанцаваць, добра пладзіцца.
Мне не ручылі свінні. Хто на жыдоўцы жэніцца, таму свінні ручаць.

рушацца, рухацца — кранацца з месца, наважыцца йсці, ехаць.
Дзе не ждуць, і рушацца нечага. Сядзі ты ў сваей хатцы й не рухайся, і там табе не мяды будуць.

руя — гайня, чарада.
Руя ваўчыная спакою ня маіць.

рыдзел — лапата.
Дзеравянная лапата, а з бакоў жалеза, як панчоха, надзета. Добры ў мяне быў рыдзел, дык і на яго пагаліўся.

рыззінка — рызман, зношаная апратка.
Дайце мне якую рыззінку, закрыю я сваю разіньку.

рында — апушчаны, няхлюісты.
Рыззё якое ўсторкніць, ходзіць рындай такой.

рыск — бадзёрасць, жвавасць.
У нашага старога рыску на двух хопіць.
(У «Слове пра паход Ігаравы»: «Всеслав... в ночь влъкомъ рыскаше...»)

рыў — рывок, рэзкі рух.
Сабака ўточыць нос у ваду, калі цеснінька - рыў назад.

рыхлы — жвавы, бадзёры, быстры.
Ён яшчэ дзед рыхлы. Яшчэ рыхла ходзіць, не саўсім старась сціснула.
(Па-чэшску ryhly — хуткі. Хуткі цягнік - ryhlik).

рэзгіны — прылада для пераносу сена. Дзве крыліны - як бы рыбалоўныя сеткі, змацаваныя ўнізе, лёгка раздымаюццаій абхопліваюць сена; яшчэ — раскідаха, разінька.
Наклаў рэзгіны як панесці, рад быў, што пазычылі сена. Усе залёткі, як залёткі, // А мая, як рэзгіны. // Ўсе гуляюць, весяляцца, // А ў мае ўсё хрэсьбіны.