-
41
вірун — несутрымны, няўрымслівы.
Малы, як вірун, ні пастаіць, ні пасядзіць, кіпіць увесь.
(Магчыма, ад паганскага бога віроў.) -
42
віхліцца — круціцца, скакаць, лашчыцца.
Сабака віхліцца каля яго, есці хочаць.
(Ад віхляць хвастом.) -
43
віхтацца — хістацца.
Галіны віхтаюцца на ветры, як не паламаюцца. Нага я віхтанулася, я чуць не завалілася. -
44
віціна, выціна — розга, дубец.
Віціну выхвачу ды адхварашчу пасярод Вушачы. -
45
вішнеўнік — вішняк.
Вішнеўнічак выцыбаўся ўжо. -
46
вішшо — вецце касатай бярэзіны, якое звычайна ламаюць на венікі да Пятра.
Пойдзем вішша наламаім, венікаў навяжам.
(Магчыма, першапачаткова гучэла як віссё, бо вісела.) -
47
вобалачка — аблачынка.
Ты, як ціхая вобалачка, плывеш. -
48
возерка — азярцо.
І возірка такое кругленькае, як сажалка, яно топкае. -
49
возка — заезд.
Дзве возкі зробілі, дык троху сена прывязлі. -
50
волаць — танюткія, кшталту нітак, костачкі ў рыбнай мякаці.
Смашная рыбіна, алі волаці многа. -
51
вонка, вонкі — за дзвярыма, на двары.
Чаркі трэба, і дзе ён дзеўся вонка? -
52
ворах — страх.
Аж у мяне ворах па целу пашоў.
(Здаецца, што варушацца валосікі на целе.) -
53
восець — асець, гаспадарчая будыніна.
Восець пасадзіў на шасткі. -
54
вотачкая — гэткая маленькая.
Спешка (бульба) вотачкая, гэта ж большанькая, а ёсь саўсім маленічкая. -
55
вотліж — адлега.
Неяк на вотліж не пахожа. -
56
вотрыны — рэшткі ад прасеенай мукі.
Бывала, што ў пірог падмешвалі вотрыны. -
57
вохкала — хто вохкае, скардзіцца.
Гэта вохкала толькі кволіцца, а пабайнёй не заб'еш. -
58
вуда — віхлясты; яшчэ — сквапны, які ўсё вывуджвае сабе.
Што ты, як вуда, убакі ходзіш? Мікіта - добрая вуда, усё сабе грабець. -
59
вудыр — пухір.
Кіпенем ашпарыў руку, аж вудыр ускочыў. -
60
вужок — вужанятка.
Маленькі вужок-бліскучыя вушкі. Вужка нехта забіў, а вужыца адна асталася.
На запыт знайшлося 146 артыкулаў
Паведаміць пра недакладнасьць