зася (засе, зась) —
1. прысл. яшчэ, зноў;
2. злучн. а, але, ды, ж

затамовати — закрыць, перагарадзіць

затарасоватй —
1. загарадзіць, заваліць;
2. загарадзіцца, забарыкадзіравацца

затверделый (затварделый) —
1. які зрабіўся цвёрдым, загрубеў;
2. нячулы, жорсткі;
3. закаснелы ў чым-н., закаранелы, непапраўны, упарты

затинати — сцябаць, хвастаць

затинщикъ (затынщикъ) — служылы чалавек, які абслугоўваў устаноўленую за сцяной крэпасці артылерыю

затменье (затимение) —
1. зацьменне (пра нябеснае свяціла);
2. затлумленне, прытупленне (пра розум);
3. утойванне

заторжка — сутычка, звада

затрачоный (затраченый) —
1. закінуты, скінуты, укінуты;
2. знішчаны, загублены;
3. у знач. прым. д'ябальскі, пракляты

затылокъ — адваротны, левы бок якога-н. дакумента

затягати (затегати) —
1. прыцягваць, запрашаць; вербаваць, наймаць;
2. падаваць у суд на каго-н.; прад'яўляць іск каму-н.;
3. уцягваць у што-н., ублытваць, умешваць;
4. затрымліваць

затягь (затегь) —
1. сварка, спрэчка, канфлікт;
˜ затягь правный — судовы разбор, судовая справа;
2. служба; вярбоўка, набор

заушникъ — паклёпнік, нагаворшчык, даносчык

зафрасовати — устурбаваць, занепакоіць, засмуціць

захвеятися (захвиятися) — пахіснуцца, захістацца

захвиценье (зафиценье, захвиченье) —
1. натхненне, зачараванне, экстаз;
2. непрытомнасць, забыццё

заховалость — захаванне традыцый у чым-н., пастаяннае праяўленне якіх-н. дзеянняў, учынкаў

заховати —
1. зберагчы ў цэласці;
2. не парушыць, пакінуць што-н. у існуючым стане, становішчы; не змяніць якіх-н. якасцей, уласцівасцей;
3. схаваць, скрыць;
4. запомніць, утрымаць у памяці

заховывачъ — той, хто захоўвае што-н., застаецца верным чаму-н.; захавальнік

заходъ —
I
1. захад (пра сонца); час захаду;
2. адзін з чатырох напрамкаў свету, процілеглы ўсходу; краіны, размешчаныя ў гэтым напрамку
II дасягненне, авалодванне
III туалет, прыбіральня