загудити — зганьбіць;
˜ загудити воскъ — забракаваць якасць воску

задавити (задовати) —
1. прычыняць, учыняць, рабіць;
˜ полички задавати — біць рукой па твары, даваць аплявухі;
˜ раны задавати — наносіць раны;
2. ствараць, дадаваць;
˜ працу задавати — браць на сябе лішні клопат;
3. прыпісваць каму-н. што-н., дакараць, абвінавачваць;
˜ вонтпливость задавати — браць пад сумненне што-н.;
˜ неправду (фалшъ) задавати — абвінавачваць у няпраўдзе, мане, хлусні;
˜ покусы задавати — спакушаць;
˜ словы неучтивые задавати — ганьбіць, зневажаць;
4. прапаноўваць, задаваць (пытанне, загадку і г.д.)

задарти — пасварыцца з кім-н.

задворникъ — беззямельны селянін, які атрымліваў за вызначаны аброк ці чынш дзялянку зямлі ад землеўладальніка

задворный — які датычыць спраў, не звязаных з каралеўскім дваром;
˜ судъ задворный — каралеўскі суд, які вырашаў правінцыяльныя справы і засядаў па-за дваром;
˜ люди задворные — тое, што і задворники

задивенье — здзіўленне

задлужитися — запазычыцца, нарабіць даўгоў

задница (жадница) —
1. частка цела чалавека ніжэй паясніцы;
2. спадчына, запаведзь

задолжити — даць у доўг, пазычыць

задоржка — прыдарожная паласа

задорный — задзірысты

задоръ — сварка, сутычка

задосыць прысл. — досыць, дастаткова, даволі

задратися — пачаць сварку, вайну

заеднывати — прыміраць, з'ядноўваць

заеже злучн. — за тое, што; таму што

заездъ —
1. прыезд, наведванне;
2. грабеж, набег

заемъ — пазыка, узяцце ў доўг

зажбы часц. — хіба

заживати —
1. ужываць, выкарыстоўваць;
2. адчуваць, зазнаваць, зведваць;
˜ заживати науки — вучыцца;
3. чыніць, учыняць;
4. есці, піць, спажываць;
5. загойвацца