заводца (завотца) —
1. чалавек, на якога спасылаўся ў судзе адказчык за крадзеную ці спрэчную рэч як на першага ўладальніка ці гаспадара, ад якога тая рэч набыта;
2. завадатар, зачыншчык

заводъ —
1. выдзяленне, перадача ў валоданне;
2. зямельнае ўладанне, зямельны ўчастак;
3. спрэчка, судовая справа;
4. задума, намер, імкненне;
˜ заводъ крови — намер учыніць кровапраліцце;
5. спаборніцтва

заволанье —
1. крык, гоман;
2. публічнае абвяшчэнне;
3. саслоўе, годнасць;
4. пашана, павага, гонар

заволочи —
1. волакам даставіць куды-н.;
2. прасунуць, працягнуць праз што-н., унутр чаго-н.

заволочити — забаранаваць, заскародзіць

завора — засаўка, завала на дзвярах, варотах

завстегати (завстягати) — прыпыняць, затрымліваць, стрымліваць

завтрее, заутрие —
1. наступны другі дзень;
2. раніца, ранак;
3. будучае, будучыня

завтреня (затриня, завтредня) — ютрань

завчасу прысл. — загадзя, наперад

завше прысл. — заўсёды, безупынна, пастаянна; увесь час

завыйковый — зроблены з шыйных частак шкур (пра адзенне)

загаеный (загайный) — законна адкрыты, правамоцны (пра суд)

загаити —
1. адкрыць, распачаць;
2. правесці пасадку лесу

загамовати, загаймовати —
1. затрымаць, забраць, захаваць;
2. арыштаваць, узяць пад варту;
3. спыніць развіццё чаго-н.;
4. стрымаць, супакоіць, уціхамірыць

загонъ —
1. ваенны атрад, прызначаны для набегаў на варожы край з мэтай яго разбурэння, спусташэння;
2. паход, набег;
3. паласа, участак ворнай зямлі; мера зямлі;
4. месца для спаборніцтваў

загородити —
1. загарадзіць, перагарадзіць, абгарадзіць;
2. гарантаваць

загородникъ — беззямельны селянін, які меў толькі агарод

загоряча прысл. — адразу, без затрымкі, па гарачым следзе

загрести — закапаць, засыпаць, пахаваць