Па адном, па адном, ды ўсе памром. — Прыказваюць на хаўтурох, каб разважыць сям'ю памерлага.

Павер - памер. — Даючы нешта напавер, трэба добра падумаць, каму можна даваць.

Па вясьне рукамі сплясьне. — Спляснуць рукамі - апынуцца ў роспачы. Гэтак папераджаюць гульлівую дзяўчыну.

Пагаворым дзедзька аб людзей, бо аб нас людзі ўжо даўна гаворуць. — Прыказваюць таму, хто пачынае гаварыць аб дрэнных паводзінах іншых, каб гэтым прыцьміць свае яшчэ горшыя.

Па гаспадару плача клець, а па гаспадыні плача печ. — Калі благі гаспадар, дык няма парадку ў клеці й яна часта пустуе. Калі благая гаспадыня, дык сям'я ў сваю пару ня будзе накормленая, а часам і галодная.

Паглядзім, дзе каго пасадзім. — Кажны дастане месца паводля ягоных заслугаў.

Пагода як дым - аж вушы кураць! — Прыказваюць, калі гарачая й вельмі сухая пагода.

Пагрэў рукі. — Прыказвае гандляр, калі шмат зарабіў на перапрададзенай рэчы, або той, што дастаў добры магарыч.

Пагуляць ці зьесьці, дык, калі няма часу, можна пакінуць і да заўтрашняга, а пільную работу трэба кончыць сяньня. — Прыказка бацькоў у навуку дзецям.

Падай тоя рагатоя. — Жартам прыказваюць, калі просяць нешта падаць ці прынесьці ды калі ня ведаюць, як яно называецца. Паўстала з казкі аб цыгану й бортніку: - Цыган прасіў у бортніка мёду. Бортнік прыставіў да борці лясу (верхавіну дрэва з абцярэбленым надоўга суччом). Калі цыган палез на палаці да борці, дык бортнік адкінуў лясу набок. У борці, тымчасам, былі ня пчолы, а шэршні, і яны напалі на цыгана. Цыган тады стаў крычаць на бортніка: - «Баця, баця! - падай тоя рагатоя!».

Падарожны за сабой хаты ня нося. — Прыказваюць, калі пускаюць нанач падарожнага. Прыказвае гэтак і падарожны, калі просіцца нанач.

Падбівай вілы ды бяры на ўсе жылы. Падымай вышэй носу ды кідай на калёсы. — Жарт. Прыказваюць, калі вывозяць з хлява гной.

Пад бокам багацьця ня выліжыш. — Прыказваюць гультаю, які хоча збагацець.

Пад ліжачы камінь вада ні цячэ. — Кажуць гультаю, які марыць аб багацьці, але не працуе, а ляжыць.

Паднялі на гук (на языкі). — Калі грамадою аб кім-небудзь загавораць няпрыемныя рэчы.

Пад старасьць і кот дурнея. — Аб старым, калі ён памыліцца, ці нешта недарэчнае скажа або зробе.

Падходзя яно табе, як сьвіньні кульбака. — Пра няўдалы адзетак ці ўборы. (Падходзя табе гэта сукенка, як сьвіньні кульбака).

Пад чужую дудку скача. — Аб тым, хто сьлепа выконвае чужыя загады.

Паехалі глухія, павязьлі дровы сухія. — Гэтак жартуюць з таго, хто недачуўшы нейкага слова, паверне яго на другое, падобнае па вымове.

Пажывём далі, пачуім болі. — Прыказваюць, калі няпэўную навіну пачуюць.