І вока нікому ні запарошыў. — Прыказваюць аб высока маральным і прыкладна добрым чалавеку, які нікому ніякай крыўды ня ўчыніць.

І вухом ні вядзе. — Прыказваецца аб упартым, які ня хоча слухаць добрай рады. «Колькі мы ні прыказвалі сваей дзяўчыне, каб йіна біз патрэбы ў вёсцы па хатах ні хадзіла, а йіна й вухом ні вядзе, як хадзіла, так і ходзя». [Кажуць аб тым, хто не зважае на слушную заўвагу ці просьбу.]

Ігрушка - мінушка, летца мінецца, а ў вочы трэба глядзецца. — За малаважную прычыну няварта ніколі звадкі рабіць, бо малая крыўда скора забудзецца, а толькі будзе сорамна спатыкацца з чалавекам, зь якім апастыліўся.

І гэта хлеб. — Прыказвае той, хто мае хоць малы, але пэўны прыбытак.

І да мяса трэба закраса. — І добрае трэба паляпшаць, удасканальваць.

Ідзе проці веку. — Кажуць аб тым, хто ўбіраедца ў сілу й розум.

Ідзе, як вада. — Гэтак адклікаюцца аб добрым работніку, што знаходзе ў хаце сабе работу й хутка яе выконвае.

Ідзе, як тры дні ня еўшы. — Аб тым, хто ідзе марудна.

Ідзі ты ў катнія рукі. — Выказваюць на таго, хто пакідае родную хату супроць волі бацькоў ці старэйшых.

І Езуп Галушка тры грошы прыкіне. — Жартуюць, калі скупы дае на нейкую ахвяру.

І за шчэпку знайдзіцца прычэпка. — Калі ёсьць ахвотнік да звадкі, дык ён прычэпіцца й за драбніцу.

І злосьніку свайму закажу. — Прыказвае той, хто зрабіў нейкую вяліхую памылку ў жыцьці й ад гэтай памылкі будзе перасьцерагаць ня толькі сваіх прыяцеляў, але навет і сваіх ворагаў.

Ізноў на тэй самай срацы сеў. — Калі нехта ўзьняў крутню, авантуру, але нічога ня выйшла, дык заспакоіўся.

Ікаво чорця ў балоця? А як прывык, дык і добра. — І да благога месца можна прывыкнуць.

І крошачкі пабраў. — Прыказваецца, калі дзіця вельмі падобнае да бацькоў і выглядам, і з натуры. «Якраз як бацька - і крошачкі пабраў!»

І лапкамі накрыўся. — Прыказваюць, калі нехта завінаваціўся, а посьля ўхіляецца й гутарку аб сваім даўгу заводзіць. «У мяне сусед пазычыў грошы дый лапкамі накрыўся».

Ільля нарабіла гнільля. — Сьвята Ільля прыпадае 20 ліпеня. Гэтым часам часта ідзе дождж, дык сена й снапы гніюць.

І людзей паглядзець, і сябе паказаць. — Прыказвае жартам кірмашнік, калі ў яго пытаюць, чаго ён ідзе на кірмаш.

І марац мацая за паліц. — Сялянская прыказка аб сакавіковых марозах.

І мядзьведзя-ж вучуць. — Прыказваюць таму, хто адмаўляецца вучыцца, бо быццам гэтай навукі ён ня зможа ўцяміць.