Хавай сена да Міколы й ня бойся зімы ніколі. — Пасьля Міколы, 9 травеня, зазімкаў ня бывае й ня трэба статак сенам карміць.

Халадно надзеўшы адно. — Адна адзежына, хоць і цёплая, але на вялікім марозе не сагрэе.

Хатняя думка ў дарозя ніпрыгодна. — Дарожныя выпадкі й прыгоды могуць зьмяніць тыя пляны, што зробленыя дома.

Хату мяці, алі на вуліцу сьміцьця ні нясі. — Калі ў хаце трэба навесьці лад і парадак, дык часамі даводзіцца й пасварыцца, але ніколі хатняй сваркі ня можна выносіць на вуліцу, каб людзі аб гэтым гаварылі.

Хвароба ні дадае аздобы. — Па выглядзе твару можна заўважыць, што чалавек хворы.

Хвароба ўзвальваіцца пудамі, а выходзя залатнікамі. — Хвароба надыходзіць раптам, а выходзіць вельмі павольна.

Хвіліна, чуй дух. — Высьмейваюць гэтак таго, хто крыкам і пагрозамі хоча застрашыць іншых, каб яго баяліся.

Хітра бабка, дый сабе, зьела кашку, дый скрабе. — Калі нехта скарыстаў сабе маемасьць грамадзкага характару ды канцы пахаваў, каб і знаку не засталося.

Хлеб кажа да гаспадара: Кінь стрэльбу й вуду, тады з табой буду. — Калі гаспадар не працуе пільна на палявой рабоце, а ходзе із стрэльбай на паляваньні ды з вудай каля ракі, дык ад гэткага гаспадара й хлеб уцякае.

Хлеб на стале, а рукі свае. — Гэтак гаспадар запрашае да яды гасьцей, калі страва пастаўленая на стале, а госьці сядзяць, чакаючы на ўпросы.

Хлеб, соль еш і праўду рэж. — Прыказваюць да таго, каго хочуць пачастункамі падкупіць. Ад пачосткі ня трэба адмаўляцца, але й ад праўды не адступаць, а гаварыць заўсёды праўду.

Хлеб траякі; белы, чорны й ніякі. — Адказ беднага селяніна, калі ў яго пытаюцца, які ён хлеб есьць. Белы хлеб з чыстага, веенага жыта ён есьць на Вялікдзень і Дзяды. Чорны хлеб, з дамешанай мяккінай, бывае часамі. А найчасьцей - хлеб ніякі, гэта значыцца бяз хлеба.

Хлеб трэба пакідаць к бабоваму цвэту. — Прыказка бедных сялян, у якіх хлеба на ўвесь год нестае. Боб цьвіціць у пачатку ліпеня, калі стары хлеб канчаецца, а жыта на хлеб новы яшчэ не пасьпела. Тады самы галодны час.

Хлопіц на кані едзя, а дзяўчына родзіцца й яму згодзіцца. — Калі хлапец і старэйшы за дзяўчыну, гэта не перашкода для іхнага сужэнства.

Ховай Божа! — Кажуць пры адпіраньні, каб надаць павагі сваім словам. - «Ховай Божа! Я там ня быў!»

Ходзя духі падцягнуўшы. — Аб худой і запрацаванай жывёле, і аб худым, зайздрывым да работы, чалавеку.

Ходзя як на карачах. — Аб тым, у каго балючыя ногі, ды ён ходзе, ня зьгінаючы ног у каленях.

Ходзя, як тры дні ня еўшы. — Калі нехта марудна ходзе пры выкананьні свае работы.

Хоць ваўком называй, алі на дзень па барану давай. — Прыказка матар'ялістых, што на маральную абразу не зважаюць, а толькі сваю карысьць.

Хоць вох, ды ў двох. —
1. Прыказваюць два работнікі - хоць яны абодва ня моцныя, але адзін аднаму будуць памагаць.
2. Прыказвае паджылая дзеўка з думкаю, што лепей выйсьці замуж за старога й слабога ці пакалечанага, чымся дзеўкай старыцца.