181 блюз, -а, м. Журботная лірычная песня амерыканскіх неграў, якая атрымала вялікае пашырэнне як адзін з жанраў джазавай музыкі. 182 блюзна, -ы, ж. Брак у тканіне з-за няправільнага перапляцення або абрыву ніткі ў аснове. 183 блюзненне, -я, н. Дзеянне паводле знач. дзеясл. блюзніць. 184 блюзнер, -а, м. Чалавек, які займаецца блюзнерствам. 185 блюзнерка, -і, ДМ -рцы; Р мн. -рак; ж. Жан. да блюзнер. 186 блюзнерскі, -ая, -ае. Зневажальны ў адносінах да бога, святых. Блюзнерскія думкі, словы. 187 блюзнерства, -а, н. Зневажанне, ганьбаванне бога, святых. // Зневажальныя словы. // Зневажанне чаго-н. вельмі дарагога, паважанага. Характарызаваць мастака, музыканта… 188 блюзнерыць, -ру, -рыш, -рыць; незак. Ганьбіць, зневажаць бога, святых, догматы веры; гаварыць блюзнерскія словы, выказваць блюзнерскія думкі. — Святых жа, здаецца,… 189 блюзніцца, -ніцца; незак. Разм. Здавацца. Снуюць загадкавыя цені, І здані блюзняцца ў вачах. Аўрамчык. / у безас. ужыв. Дзядзьку блюзніцца спрасонку, Што пад ім… 190 блюзніць, -ню, -ніш, -ніць; незак. Разм. 1. Гаварыць глупства. 2. Гаварыць у сне, у забыцці, трызніць. Усю ноч Ірка кідалася спрасоння, блюзніла — гарачая, не… 191 блюм, -а, м. Стальная загатоўка, атрыманая са зліткаў пракаткай на блюмінгу. 192 блюмінг, -а, м. Магутны пракатны стан для абціскання сталёвых зліткаў. 193 блюшчык, -а, м. Шматгадовая травяністая расліна сямейства губакветных; расходнік. 194 бляваць, блюю, блюеш, блюе; блюём, блюяце; незак. Разм. Тое, што і ванітаваць. 195 бляднець, -ею, -ееш, -ее; незак. 1. Рабіцца бледным (у 1, 2 знач.). Гаспадыня бляднее, вусны яе ўздрыгваюць. Навуменка. Прыпякала сонца, і яркая зелень знікала,… 196 бляды, -ая, -ое. Абл. Тое, што і бледны (у 1, 2 знач.). Кацярына выцірала Твар свой стомлены, бляды... Броўка. 197 блякласць, -і, ж. Уласцівасць бляклага. 198 бляклы, -ая, -ае. Які страціў яркасць фарбаў, афарбоўкі; няяркі. [Шапка] была зашмальцаваная, з аколышам невыразнага, бляклага колеру. Хадкевіч. На бляклым небасхіле… 199 блякнуць, -ну, -неш, -не; незак. 1. Траціць яркасць афарбоўкі; рабіцца цьмяным. Бляклі фарбы наваколля, нават і неба, здавалася, пачало выцвітаць пад пякучымі… 200 блямканне, -я, н. Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. блямкаць.