Зьбіраіцца, як папоўна замуж. — Прыказваюць, калі нехта некуды доўга зьбіраецца, але справа застаецца нявыкананай.

Зь вялікага груку малы дождж бывая. — Прыказваюць, калі шумлівая справа нічым канчаецца.

Зь вялікага ня высыпіцца. — Прыказваюць старэйшыя, калі дзеці наракаюць, што ім у вялікую місу налілі есьці, ці далі надзець вялікую адзежыну.

Зьеў сучку, дык еж і скурку. — Прыказваюць грамадзкаму службоўцу, які любе браць зь сялян магарыч пачастункам. Прыказка паходзе з часоў прыгону: Войт вымагаў зь сялян пачастунку. Адзін селянін зарэзаў авечку, варыў кажны дзень мяса, ставіў кварту гарэлкі ды частаваў войта. Калі ня стала мяса, дык ён зарэзаў сучку і частаваў войта мясам сучкі. А калі й суччына мяса кончылася, а войт усё вымагаў пачастунку, тады селянін паставіў кварту гарэлкі, кінуў на стол суччыну скурку, дый кажа: «Зьеў сучку, дык еж і скурку».

Зь ім піва ні наварыш. — Прыказваюць на таго, зь кім немагчыма ніякай справы павесьці або немагчыма дайсьці да згоды.

Зь кім пазнаішся, гэткім і сам станішся. — Добрае й благое пераймаецца ад асяродзьдзя.

Зьміцір хіцір, алі й Саўка ні дурны. — Прыказваюць аб тым, хто ня даўся, каб хітры яго ашукаў.

Зь нізабітага ліса шубы ня шыюць. — Прыказваюць таму, хто марыць аб вялікіх плянах, ці пабудовах, ня маючы на гэта матар'яльных магчымасьцяў.

Зь песьні слова ні выкідаюць. — Прыказвае той, у каго ў гутарцы пры грамадзе трапілася няпрыстойнае слова.

Зь печы, з полу, проша да столу. — Гэтак на бяседзе, жартуючы, запрашаюць гасьцей сядаць за стол.

Зь сябе дыхая. — Кажуць, калі хворы часта дыхае.

Зь яды ні забагацііш, а толькі апузацііш. — Гэтак жартуюць з таго, хто мае ахвоту шмат зьесьці.