361 балагольскі, -ая, -ае. Уст. 1. Які мае адносіны да балагола, уласцівы балаголу. Моська, апрануўшы сваё балагольскае адзенне, знікае на ўвесь дзень. Корбан. 2.… 362 балагольства, -а, н. Уст. Занятак, промысел балагола. 363 балада, -ы, ДМ -дзе, ж. 1. Вершаваны твор асобай формы на легендарную ці гістарычную тэму. 2. Музычны твор эпічнага характару для голасу або інструмента. … 364 баладны, -ая, -ае. Уласцівы баладам. Баладны сюжэт. 365 балазе, злучн. далуч. Разм. Далучае сказы з дадатковымі паведамленнямі; па значэнню адпавядае словазлучэнням “тым больш што”, “добра што”, “добра якраз”, “добра,… 366 балака, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -лацы, Т -ай (-аю), ж. Разм. Вясёлы гаварун, жартаўнік. Побач з Паўлам у траншэі, як і заўсёды быў ягоны неразлучны сябра Саша… 367 балаканне, -я, н. Дзеянне паводле знач. дзеясл. балакаць. 368 балакаць, -аю, -аеш, -ае; незак. Разм. Весці гутарку, размаўляць. [Тарас:] — Балакаў я тут нядаўна з людзьмі.. Нялёгка нам прыйдзецца, але... Калі трэба, дык будзем… 369 балалаечнік, -а, м. 1. Музыкант, які іграе на балалайцы. Аркестр у складзе двух цымбалістаў, балалаечніка і гарманіста рыхтаваў народныя песні. Курто. 2. Майстар,… 370 балалаечніца, -ы, ж. Жан. да балалаечнік (у 1 знач.). 371 балалаечны, -ая, -ае. Які мае дачыненне да балалайкі. Балалаечныя струны. // Які складаецца з балалаек. Балалаечны аркестр. 372 балалайка, -і, ДМ -лайцы; Р мн. -лаек; ж. Народны трохструнны музычны інструмент з корпусам трохвугольнай формы. Міхась пераважна маўчаў, а выпіўшы — здымаў са… 373 баламут, -а, М -муце, м. Разм. 1. Чалавек, які ўносіць беспарадак, разлад. Хлопца брала крыўда за бацьку, злосць на Чыкілевіча, як галоўнага звадыяша і баламута.… 374 баламута, -ы, ДМ -муце, ж. Разм. Сумятня, неразбярыха, бязладдзе. [Пратасевіч:] — І ўсю гэту баламуту яшчэ больш каламуціў старшыня, якога яна [Голубава] змяніла.… 375 баламутка, -і, ДМ -тцы; Р мн. -так; ж. Разм. Жан. да баламут. 376 баламутны, -ая, -ае. Разм. 1. Неспакойны, здатны на розныя штукі. Андрэйчыкаў Хведар, трактарыст і надта баламутны хлопец, выпрасіў у Васіля казыркастую флоцкую… 377 баламуціць, -мучу, -муціш, -муціць; незак., каго-што. Разм. 1. Сеяць неспакой сярод каго-н., уносіць разлад, неразбярыху.— Ты [Якім] зноў усіх баламуціш! — ускіпеў… 378 баламуцтва, -а, н. Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. баламуціць. 379 баланда, -ы, ДМ -дзе, ж. Разм. Посная рэдкая поліўка. Прыносілі [палонным] тую нязменную страву, што завецца “баланда”. Чорны. 380 баланс1, -у, м. 1. Раўнавага, ураўнаважванне. Гранічнае пачуццё балансу, выдатная спартыўная форма.. забяспечылі.. [эквілібрысту] дакладнае, нават прыгожае…
