Свае будзім. — Гэтак перапрашаюць жартам адзін аднаго, калі нехта на нагу ўступе.

Сваей галаве розуму ні прыстаўлю. — Прыказвае, хто шукае ды ня можа знайсьці выйсьця зь бяды.

Сваей цаной не прадасі й ня купіш. —
1. Пры гандлі часам трэба рабіць уступкі.
2. У кожнай спрэчнай справе, каб зусім не праіграць, трэба рабіць уступкі.

Сваё гаўно нікому не сьмярдзіць. — Нікога ня турбуюць свае агідныя паводзіны.

Сваім адумам. — Самавольна. «Марыля сваім адумам пашла жыта зажынаць».

Свайго нішчасьця ні абойдзіш, ні аб'едзіш. — Доля наканаваная, няшчасьця не абмінеш.

Свайго ня меўшы, трэба спаць легчы ня еўшы. — На пару не дастанеш, калі свайго няма.

Свайго розуму нікому ні прыставіш. — Кажуць таму, хто дамагаўся ўгаварыць упартага.

Свату першая чарка й першая палка. —
1. Пры сватаньні, на запоінах сват першы п'е да маладой.
2. На вясельлі сват гаспадар - да яго п'юць першую чарку. Калі на вясельлі п'яныя дзяцюкі завархоляцца, а сват стане разбараньваць, дык і першую палку пападзе.

Свая воля дае долю. — Лёс чалавека залежыць ад яго самога, як ён пра сваю будучыню дбае.

Свая сарочка бліжэй к целу. — Калі нехта наракае, што хто-небудзь лепей аб сабе ці аб сваіх сваякох клапоціцца.

Свая сірмяжка нікому ні цяжка. — Клопаты аб самым сабе й сваіх рэчах нікому не дакучаюць.

Свая хатка, як родная матка. — Аб дзіцяці ніхто іншы гэтак не клапоціцца й не дагаджае, як родная матка. Нідзе чалавек ня чуецца так вольна, як у сваёй хаце.

Свой біся, сячыся, а чужы ні мішайся. — Ня трэба ўмешвацца ў звадку ці бойку чужой сям'і. Свае пасварацца, паб'юцца, ды скора й паяднаюцца, а чужому будзе сорамна да іх паказвацца.

Свой квас дзяцей паеў. — Аб тым, хто сам вінен свайму няшчасьцю. З казкі: У ваўчыньніка паўміралі дзеці, дык ён зьвярнуўся да знахара, каб той угадаў, хто навёў чары на ягоных дзяцей. Знахар ведаў, што аўчыньнік паіў сваіх дзяцей тым квасам, у якім моклі аўчынкі, дык ён і сказаў: «Свой квас дзяцей паеў».