1 ас, -а; Р мн. асаў; м. Лётчык-знішчальнік, які выдатна авалодаў лётным і баявым майстэрствам, майстар паветранага бою. [Фр. as — туз.] 2 аса, -ы; мн. восы, восаў; ж. Перапончатакрылае з джалам насякомае. Залацістымі іголкамі прашывалі паветра навокал яго [ствала дрэва] імклівыя жоўтыя восы.… 3 асабісты, -ая, -ае. 1. Які належыць пэўнай асобе, якім карыстаецца гэта асоба. Асабістая ўласнасць, бібліятэка, зброя, думка. Асабісты вопыт. // Прызначаны для… 4 асаблівасць, -і, ж. Характэрная, адметная ўласцівасць, якасць, прыкмета каго-, чаго-н. Псіхічныя асаблівасці чалавека. Асаблівасці правапісу. 5 асаблівы, -ая, -ае. 1. Не падобны да іншых; не такі, як усе, адметны. [Лялькевічу] хацелася сказаць.. [Сашы] нейкія асаблівыя, надзвычай цёплыя і сардэчныя словы.… 6 асабняк, -а, м. Дом багатага ўласніка, пабудаваны асобна для адной сям'і. Белы двухпавярховы асабняк.. быў аддзелены ад вуліцы нешырокім палісаднікам. Маўр. 7 асабовы, -ая, -ае. 1. Які ўласцівы пэўнай асобе; які мае дачыненне да пэўнай асобы. 2. Які выражае граматычную катэгорыю асобы. Асабовыя канчаткі дзеяслова.… 8 асавелы, -ая, -ае. Разм. Тое. што і асалавелы. 9 асавець, -ею, -ееш, -ее; зак. Разм. Тое, што і асалавець. 10 асавік, -а, м. Абл. Ядомы грыб з чырвонай шапкай; падасінавік. Паміж леташніх лістоў Чырванее асавік, А за ім — кароль грыбоў, Сам магутны баравік. Глебка. Лепей,… 11 асада1, -ы, ДМ -дзе, ж. 1. Тое, што і аблога (у 2 знач.). Асада крэпасці. Асада горада. Зняць асаду. 2. Гіст. Сядзіба асадніка. Яшчэ калі паны пачалі хапаць… 12 асада2, -ы, ДМ -дзе, ж. 1. Стан паводле дзеясл. асаджваць1 — асадзіць1. Яшчэ больш важная навука — Умець дагнаць касу да ладу І даць ёй выклепку, асаду. Колас.… 13 асадак, -дку, м. 1. Драбнюткія частачкі якога-н. рэчыва, якія выдзеліліся з раствору, вадкасці і аселі на дно. І вось чалавек ля горна зняў з сагана зусім круглую… 14 асаджаны1, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад асадзіць1. 15 асаджаны2, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад асадзіць2. 16 асаджаны3, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад асадзіць3. 17 асаджаны4, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад асадзіць4. 18 асаджванне1, -я, н. Дзеянне паводле знач. дзеясл. асаджваць1 — асадзіць1. 19 асаджванне2, -я, н. Дзеянне паводле дзеясл. асаджваць2 — асадзіць2 (у 1 знач.). 20 асаджвацца1, -аецца; незак. 1. Незак. да асадзіцца. 2. Зал. да асаджваць1.
