1 ашаламаніцца, -манюся, -монішся, -моніцца; зак. Абл. Тое, што і ашаламіцца. Адам Бародзіч як бы крыху ашаламаніўся ад гэтай Галенінай гаворкі. Чорны. Прахапіліся [хлопцы]… 2 ашаламаніць, -маню, -моніш, -моніць; зак., каго. Абл. Тое, што і ашаламіць. Трапятун са скуры лузаецца, каб ашаламаніць вас патокам слоў і ў той жа час не выказаць… 3 ашаламіцца, -ламлюся, -ломішся, -ломіцца; зак. Разгубіцца, здзівіцца. Незнаёмаму з тутэйшымі балотамі чалавеку небяспечна забірацца ў гэтыя нетры: заедзеш, ашаломішся,… 4 ашаламіць, -ламлю, -ломіш, -ломіць; зак., каго. 1. Задурыць галаву. [Старая:] — Ашаломяць .. [вучні] цябе, дзеткі, за ўвесь дзень. Брыль. Ганна тройчы прыгубіла… 5 ашаламленне, -я, н. Стан разгубленасці або атупення. 6 ашаламляльны, -ая, -ае. Здольны ашаламіць (у 3 знач.). Ашаламляльная вестка. 7 ашаламляць, -яю, -яеш, -яе. Незак. да ашаламіць. 8 ашалеласць, -і, ж. Стан ашалелага. 9 ашалелы, -ая, -ае. 1. Які захварэў на шаленства, звар'яцеў. 2. Раз'юшаны, узлаваны. Ашалелы пан трос дзеда Астапа за рукі. Лынькоў. На падмогу яму падскочылі… 10 ашалець, -ею, -еет, -ее; зак. 1. Захварэць на шаленства; звар'яцець. 2. Разм. Прыйсці ў стан раз'юшанасці; здурнець ад страху. — Ашалець трэба ад усёй гэтай… 11 ашалёвачны, -ая, -ае. Спец. Прызначаны для ашалёўкі; звязаны з ашалёўкай. Ашалёвачныя работы. Ашалёвачны матэрыял. 12 ашалёўванне, -я, н. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ашалёўваць — ашаляваць. 13 ашалёўвацца, -аецца; незак. Зал. да ашалёўваць. 14 ашалёўваць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да ашаляваць. 15 ашалёўка, -і, ДМ -лёўцы; Р мн. -лёвак; ж. Тое, што і шалёўка. 16 ашаломленасць, -і, ж. Уласцівасць ашаломленага. 17 ашаломлены, -ая -ае. 1. Дзеепрым. зал. пр. ад ашаламіць. 2. у знач. прым. Збянтэжаны, разгублены. Рая ўзяла з буфета вафлю, здзіўлена, пільна паглядзела на ашаломленага… 18 ашальмаваны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад ашальмаваць. 19 ашальмаваць, -мую, -муеш, -муе; зак., каго. Разм. 1. Беспадстаўна аб'явіць нягоднікам, шэльмай; зняславіць каго-н. [Лабановіч:]— Не, брат Янка, нельга доўга заставацца… 20 ашаляваны, -ая, -ае. 1. Дзеепрым. зал. пр. ад ашаляваць. 2. у знач. прым. Абабіты шалёўкай. Хаты былі далекавата адна ад адной, сям-там ашаляваныя, з пафарбаванымі…
