-
21
Сваей цаной не прадасі й ня купіш. —
1. Пры гандлі часам трэба рабіць уступкі.
2. У кожнай спрэчнай справе, каб зусім не праіграць, трэба рабіць уступкі. -
22
Сваё гаўно нікому не сьмярдзіць. — Нікога ня турбуюць свае агідныя паводзіны.
-
23
Сваім адумам. — Самавольна. «Марыля сваім адумам пашла жыта зажынаць».
-
24
Свайго нішчасьця ні абойдзіш, ні аб'едзіш. — Доля наканаваная, няшчасьця не абмінеш.
-
25
Свайго ня меўшы, трэба спаць легчы ня еўшы. — На пару не дастанеш, калі свайго няма.
-
26
Свайго розуму нікому ні прыставіш. — Кажуць таму, хто дамагаўся ўгаварыць упартага.
-
27
Свату першая чарка й першая палка. —
1. Пры сватаньні, на запоінах сват першы п'е да маладой.
2. На вясельлі сват гаспадар - да яго п'юць першую чарку. Калі на вясельлі п'яныя дзяцюкі завархоляцца, а сват стане разбараньваць, дык і першую палку пападзе. -
28
Свая воля дае долю. — Лёс чалавека залежыць ад яго самога, як ён пра сваю будучыню дбае.
-
29
Свая сарочка бліжэй к целу. — Калі нехта наракае, што хто-небудзь лепей аб сабе ці аб сваіх сваякох клапоціцца.
-
30
Свая сірмяжка нікому ні цяжка. — Клопаты аб самым сабе й сваіх рэчах нікому не дакучаюць.
-
31
Свая хатка, як родная матка. — Аб дзіцяці ніхто іншы гэтак не клапоціцца й не дагаджае, як родная матка. Нідзе чалавек ня чуецца так вольна, як у сваёй хаце.
-
32
Свой біся, сячыся, а чужы ні мішайся. — Ня трэба ўмешвацца ў звадку ці бойку чужой сям'і. Свае пасварацца, паб'юцца, ды скора й паяднаюцца, а чужому будзе сорамна да іх паказвацца.
-
33
Свой квас дзяцей паеў. — Аб тым, хто сам вінен свайму няшчасьцю. З казкі: У ваўчыньніка паўміралі дзеці, дык ён зьвярнуўся да знахара, каб той угадаў, хто навёў чары на ягоных дзяцей. Знахар ведаў, што аўчыньнік паіў сваіх дзяцей тым квасам, у якім моклі аўчынкі, дык ён і сказаў: «Свой квас дзяцей паеў».
-
34
Сем год нявестка была й ня ведала, што сучка біз хваста. — Аб тым, хто доўга на адным месцы жыве й ня ведае тутэйшых парадкаў.
-
35
Сем жыдоў ня воз, абы конь павёз. — Жартам прыказваюць, калі на адзін воз насядзе шмат людзей.
-
36
Сем мужоў ды ўсе біз нажоў. — Калі нейдзе шмат людзей, але ніводзін не адказвае патрэбе.
-
37
Сем пол наперад. - А я ў тры штукі і туды штыкі. — (Штыкі - ісьці кульгаючы.) Даўна нашы жанчыны шылі спадніцы ня ў цотны лік полак (у тры, пяць, сем...), каб з самага пераду спадніцы была скрасенная полка, каб з самага пераду ня было рубца. Самыя багацейшыя дзеўкі шылі спадніцы з сямі полак, а бедныя з трох. На ігрышчы багатыя займалі пярэдняе месца, а бедныя ззаду. Вось багатая дзеўка, калі ішла на йгрышча, патрабавала, каб яе прапусыцілі наперад, бо ў яе спадніца ў сем полак. А бедная дзяўчына выказалася, што ейная спадніца ў тры полкі, а яна йдзе на тое самае йгрышча, а можа яе першую запросяць у танец.
-
38
Сем раз адмер, а раз адрэж. — Кажную справу перш трэба добра праверыць, а потым прыводзіць яе ў выкананьне.
-
39
Сеўшы між вароны, трэба грагаць як і воны. — Трэба прыстасоўвацца да звычаяў і парадкаў асяродзьдзя, у якое трапілася.
-
40
Сёньня ні свята, а заўтра ня будні дзень. — З гэтымі словамі бацькі прыганялі дзяцей да працы перад сьвяточным днём.
На запыт знайшлося 136 артыкулаў
Паведаміць пра недакладнасьць