Чужая хата горы ката. — Прыказка тых, каму цяжка жыць у чужой сям'і ці ў чужой краіне.

Чужой ямы ніхто ні заляжа. — Прыказваюць тым, хто цешыцца з чужой сьмерці, бо на кажнага свая яма чакае.

Чужоя бокам вылазя (праз бок). — Ёсьць перакананьне ў народзе, што хто гвалтам забірае чужое дабро, яно пойдзе яму на хваробу.

Чужоя дабро ня грэя. — Няма карысьці з чужога багацьця.

Чужоя лычка рэміньчыкам плаціцца. — Хто пагаліцца на чужую танную рэч, той дорага за яе заплаціць.

Чужую бяду я й пальцам разьвяду. — Прыказваюць таму, хто не спачувае чужой бядзе й не дапамагае іншаму ў няшчасьці.

Чужы кусок дзярэ раток. —
1. Гэтак навучаюць дзяцей, каб не прагнулі чужога багацьця.
2. Прыказваюць гэтак сумленныя людзі, калі ім трэба спажываць тое, што нехта шкадуе.

Чужымі рукамі добра жар заграбаць. —
1. Кажуць тыя, што здалі нейкую работу рабіць іншаму, а той яе сапсаваў.
2. Прыказвае той, каго пасылаюць на цяжкую або небясьпечную работу, бо небясьпечную работу кажны валадар выконвае чужымі рукамі.

Чужым розумам век ні пражывеш. — Аб тым, хто кіруецца ў жыцьці чужымі парадамі, а не сваім розумам.

Чужыя грахі ліча, а сваіх ні бача. — Аб тым, хто пра чужыя малыя недахопы гавора, а сваіх вялікіх не ўспамінае.

Чуя звон, ды ня ведая дзе ён. — Прыказваюць таму, хто бярэцца сказаць нейкую навіну, але ня ведае яе сутнасьці.

Чые бычкі не балі, абы мае цяляткі былі. — Жартуюць з таго мужа, чыя жонка распусная.

Чый грэх, таго й пакута. — Няварта абмаўляць чужыя правіны, бо ён сам адпакутвае за іх.

Чым багаты, тым і рады. —
1. Прыказвае гаспадар, калі запрашае гасьцей сядаць за стол.
2. Гэтак прыказвае бедны, калі цешыцца зь нейкай набытай маемасьці.

Чымся чужоя дзіця біць, дык лепі свой двор падмяці. —
1. Аб тым, хто ўмешваецца ў чужыя сямейныя справы.
2. Калі выбіўся з работы дома, дык знайдзі нейкую іншую, але ня ўмешвайся ў справы чужой сям'і.

Чым хата багата, тым і рада. — Прыказвае гаспадар, калі запрашае гасьця.

Чытана, пісана, кабыла лысая, а жарабя рабоя - зьеў воўк абоя. — Жартаўлівая гульня словаў:
1. Прыказваюць аб бяссэнсавым чытаньні ці пісьме.
2. Аб самарослым паэце, які рымуе словы, але бяз сувязі.

Чыя-б кароўка рыкала, а твая-б маўчала. — Прыказваюць таму, хто вылічае недахопы іншых, а сам мае яшчэ большыя.